Bestiariusz Zabójczej Kompanii

Poniżej znajduje się wyczerpująca kompilacja stworzeń z Lethal Company, zawierająca obszerną listę wszystkich potworów.

Bestiariusz Zabójczej Kompanii: Lista wszystkich potworów

Bestiariusz przedstawiony poniżej zawiera kombinację informacji z terminalu na statku oraz rzeczywistych doświadczeń dotyczących potworów Zabójczej Kompanii. Obejmuje to ich zachowanie, poziom wrogości i najskuteczniejszy sposób radzenia sobie z nimi, niezależnie od tego, czy będzie to unikanie, czy eliminacja.

Aby uzyskać profile potworów, ważne jest, aby korzystać z radaru za każdym razem, gdy natkniesz się na nowego potwora. Spowoduje to przesłanie informacji o potworze do terminala na twoim statku kosmicznym, dzięki czemu będziesz mieć do nich dostęp, gdy tylko znajdziesz się na pokładzie.

Aby uzyskać dostęp do bestiariusza, po prostu podejdź do terminalu na statku i wpisz polecenie „Bestiariusz”, a następnie naciśnij klawisz Enter. Spowoduje to wyświetlenie nowej strony, na której możesz wpisać nazwę zeskanowanego potwora, aby wyświetlić jego informacje.

Wędrująca Szarańcza

Wędrująca szarańcza to posłuszne stworzenia powszechnie spotykane na zewnątrz. Często są jednymi z pierwszych stworzeń spotykanych po wyjściu na zewnątrz podczas nowiu. Jeśli się do nich zbliżysz, prawdopodobnie uciekną.

Wpis do bestiariusza dotyczący wędrującej szarańczy

„Wędrująca szarańcza to rodzaj konika polnego znanego ze swojej tendencji do migracji w dużych grupach. Chociaż niektóre gatunki są znane ze swoich zdolności do skakania i latania, wędrującą szarańczę rzadko widuje się na ziemi i zwykle trzyma się blisko siebie, nawet gdy jest ich mniej. Zagrożone przez drapieżnika szybko się rozpraszają, ale jednocześnie silnie przyciągają je światło.

3 Manticeile

Manticoile często można spotkać na zewnątrz, gdzie zazwyczaj szybują w powietrzu w grupach po trzy lub więcej. Często można je dostrzec na wczesnych księżycach, które badasz o poranku. Te stworzenia z Lethal Company nie stanowią zagrożenia i odlecą, jeśli podejdziesz zbyt blisko.

Manticeile

„Mantacoils, członkowie rodziny krukowatych, to ptaki wróblowe. Mają większy rozmiar ciała w porównaniu do swoich przodków, a rozpiętość skrzydeł waha się od 55 do 64 cali. Ich najbardziej charakterystyczną cechą są cztery skrzydła, z których tylne zapewniają stabilność przy niskich prędkościach, a dwa przednie generują siłę nośną. Ptaki te mają okrągłe ciała, przeważnie żółte, z czarnymi znaczeniami wzdłuż głównych piór.

Manicoils zjadają głównie małe owady, ale mogą również polować na małe gryzonie. Posiadają wysoki poziom inteligencji i są stworzeniami społecznymi. Chociaż mogą przenosić choroby, takie jak wścieklizna, rubenchloria i wirus Pitta, zazwyczaj stwarzają niewielkie zagrożenie i mają ogólnie bierny temperament w stosunku do ludzi.

Obwód pszczół

Należy się spodziewać, że Circuit Beehive ma znaczną wartość, zwykle około 100 kredytów. Aby ukraść ul, jeden z graczy musi się do niego zbliżyć i pozwolić pszczołom się roić, natomiast drugi gracz może następnie skorzystać z niezabezpieczonego ula. Efektem tego jest udana kradzież ula przez dwóch lub więcej graczy.

Mimo że ula zniknęły, pszczoły nadal pozostaną w wrogim stanie. Będą nadal roić się po obszarze zewnętrznym, szukając gracza lub swojego ula. Aby uniknąć śmiertelnego użądlenia, zaleca się powrót na statek i zamknięcie drzwi.

Obwód pszczół

Pszczoła obwodowa, zwana także pszczołą czerwoną, jest rodzajem eusocialnego owada latającego należącego do rodzaju Apis i pochodzącego od pszczoły miodnej. Można je łatwo rozpoznać po owłosionych, czerwonych ciałach i dwóch parach skrzydeł. Podobnie jak ich poprzednicy, są znane ze swoich inteligentnych zachowań społecznych, dużych rozmiarów kolonii, budowy gniazd woskowych używanych do przechowywania miodu i kluczowej roli w zapylaniu. Jednak w przeciwieństwie do pszczół miodnych, które zwykle budują ule na wysokich stanowiskach, np. na drzewach, pszczoły czerwone wolą zakładać ule na ziemi.

Czerwone pszczoły mają silny mechanizm obronny. Będą agresywnie chronić gniazdo, atakując wszelkich intruzów w promieniu kilku metrów, pozostawiając jedynie królową i trutnie. Takie zachowanie jest możliwe dzięki ich wyjątkowej zdolności do wytwarzania ładunku elektrostatycznego. Czerwone pszczoły powodują tarcie z powietrzem i wewnątrz ula, pocierając swoje dwie pary skrzydeł o siebie i o siebie. Dzięki temu mogą skutecznie bronić swojej kolonii.

Naukowcy wciąż próbują ustalić, w jaki sposób są w stanie wytworzyć większe pole elektryczne niż pszczoły miodne. Zaobserwowano, że generują intensywniejsze pole elektryczne, gdy czują panikę lub pobudzenie, co czyni tę cechę szczególnie korzystną dla nich w środowiskach wodnych.

Przy liczbie znaków wynoszącej 806 zaleca się zachowanie odpowiedniej odległości od uli czerwonych pszczół. Jeśli ul zostanie skradziony, czerwone pszczoły zaczną się roić i zaatakować każdą żywą istotę w destrukcyjny sposób. To agresywne zachowanie może trwać od godzin do dni, aż do odzyskania ula lub wyczerpania się pszczół. Mają reputację pozostawiania śladów martwych małych gryzoni, owadów, a czasami większych ssaków, a w rzadkich przypadkach mogą nawet wywołać pożar. Wpływ ich obecności na ekosystem jest tematem intensywnej debaty. Jak mówi niezłomny Sigurd: „BEEbated!”

Gromadzenie błędów

„Jak sama nazwa wskazuje, robaki gromadzące to stworzenia, które zbierają przedmioty i przechowują je w swoich gniazdach. Można je znaleźć biegające po mapie, ale nie stanowią zagrożenia, chyba że zostaną sprowokowane. Jeśli spróbujesz zabrać przedmioty z ich gniazda, które można zlokalizować przypadkowo lub podążając za nimi, staną się agresywne i zaatakują cię. Jednak ich ataki nie są znaczące.”

Chociaż gromadzące się robaki można łatwo uporać się za pomocą łopaty lub znaku stopu, należy zauważyć, że zazwyczaj pojawiają się one w grupach od jednego do trzech.

Wpis do bestiariusza dotyczący gromadzenia błędów

„Hymenoptera, powszechnie znane jako zbieracze, to owady społeczne dużych rozmiarów. Chociaż są to zazwyczaj stworzenia samotne, obserwowano je wspólnie zamieszkujące w swoich gniazdach z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Mają średnio 3 stopy wzrostu i charakterystyczny bulwiasty korpus. Ich niewielką wagę przypisuje się rzadkiemu płynowi i krwi, a także materiałowi, z którego wykonane są ich pancerze, co pozwala im latać za pomocą błoniastych skrzydeł. Ta lekkość nadaje również ich ciałom nieco przezroczysty wygląd.

Robaki gromadzące swoją nazwę zawdzięczają swojemu terytorialnemu zwyczajowi. Gdy założą gniazdo, ozdobią je dowolnymi przedmiotami, jakie uda im się zebrać, i będą ich bronić jako części swojego domu. O ile pluskwy gromadzące się w dużych ulach mogą stanowić zagrożenie, o tyle są stosunkowo nieszkodliwe, gdy spotyka się je pojedynczo. W rzeczywistości te głupie przytulanki są dla nas całkiem ujmujące. Ta wiadomość pochodzi od nieustraszonego Sigurda.

Werble Pchły

Eksplorując mapy pomieszczeń, z dużym prawdopodobieństwem natkniesz się na Snare Fleas. Dlatego też, jeśli wiesz, że będziesz wchodzić do takich miejsc, wskazane jest, aby kilku członków twojej drużyny nosiło ze sobą latarki. Latarki te powinny być skierowane w stronę sufitu, gdyż to właśnie tam czają się pchły.

Jeśli gracz przejdzie pod Pchłą Snare, ta zejdzie i będzie go ścigać. Jeśli uda mu się ich złapać, wskoczy im na głowę i uszkodzi im wzrok, wyciszy głos i stopniowo pozbawi ich zdrowia. Może to być śmiertelne, chyba że członek zespołu jest obecny.

Jeśli jesteś z członkiem drużyny, może on usunąć Pchłę z głowy dotkniętego gracza za pomocą łopaty lub znaku stopu. Pojedyncze trafienie powinno wystarczyć, aby Snare Flea oderwała się. Jeśli nie zabijesz Pchły Snare, wróci ona na sufit i spróbuje cię zaatakować jeszcze raz. Inną opcją jest po prostu wyjście na zewnątrz, gdy Snare Flea jest wciąż na twojej głowie, ponieważ automatycznie się odłączy.

Wpis do bestiariusza dotyczący Snare Fleas

Pchła werblowa to chilopod znacznych rozmiarów. Tworzy ze swojego ciała jedwab, którego używa do przemieszczania się do ukrytych miejsc. Pomimo delikatnego egzoszkieletu może stawić czoła upadkowi z dużej wysokości. Jednak pchła werblowa nie posiada jadu ani silnego ukąszenia. Nadrabia te niedociągnięcia, będąc w stanie uciskać i dusić większą ofiarę.

Pchła werblowa preferuje ciemne i ciepłe środowiska i nie jest w stanie przetrwać w niskich temperaturach. Stara się unikać otwartych przestrzeni i światła słonecznego. Jedną z możliwości pozbycia się szczurów jest wyprowadzenie szczurów na zewnątrz lub, alternatywnie, fizyczne ich usunięcie. Wewnętrzne działanie pcheł można wykorzystać do przygotowania smacznego koktajlu mlecznego.

Jaszczurki zarodnikowe

Pomimo swojej pozornie groźnej nazwy, jaszczurki zarodnikowe są w rzeczywistości nieszkodliwymi stworzeniami, które są bardziej komiczne niż niebezpieczne. W rzeczywistości są dość ujmujące i nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Jeśli zdarzy ci się spotkać takiego, najprawdopodobniej ucieknie. Jeśli jednak znajdziesz się z jednym w pomieszczeniu, może cię uszczypnąć, powodując jedynie niewielkie obrażenia lub uwolnić niewielką ilość różowych zarodników. Chociaż zarodniki te mogą utrudniać widoczność, nie są w żaden sposób niebezpieczne.

Wpis w bestiariuszu dotyczący jaszczurek zarodnikowych

„Lacerta-glomerorum (z rodziny Alligatoridae), znana również jako rozdymkowate lub jaszczurki zarodnikowe, jest jednym z największych i najcięższych gadów. Pomimo sporych pysków żywią się głównie roślinami i nie mają silnego zgryzu. Cebule na ich ogonach wytwarzają substancję chemiczną, która przyciąga i przyspiesza wzrost gatunku grzyba Lycoperdon perlatum, który następnie mogą rozproszyć w postaci zarodników w ramach mechanizmu obronnego – niezwykły przypadek wzajemnie korzystnej symbiotycznej relacji”.

Jaszczurki zarodnikowe są znane ze swojej nieśmiałej natury i będą starały się unikać wszelkiego rodzaju konfliktów. W sytuacjach, gdy próby zastraszenia nie przynoszą skutku, mogą uciec się do ataku, co sprawi, że zapędzanie się w róg lub ściganie ich będzie nierozsądne. Według przekazów historycznych kilkaset lat temu podejmowano próby udomowienia jaszczurek zarodnikowych, jednak wysiłki te porzucono na rzecz zbierania ich ogonów do celów leczniczych.

Hygrode

Pomimo swojej odporności na wszelkie formy obrażeń, Hygrodere może cię skrzywdzić tylko wtedy, gdy wejdziesz z nim w fizyczny kontakt. Dlatego najskuteczniejszą strategią przeciwstawienia się Hygrodere jest przeskoczenie go . Wskazane jest unikanie ich atakowania, ponieważ sprowokuje to niebieską mgłę i spowoduje jej szybsze przemieszczanie się.

Wpis do bestiariusza dotyczący Hygroderes

„Organizm eukariotyczny należący do grupy parafiletycznej Prostita. Dzięki niezwykłemu współczynnikowi reprodukcji te maleńkie organizmy mogą szybko rozmnożyć się do milionów. Hygrodere zazwyczaj nie dzielą się, lecz tworzą duże, lepkie masy, które mogą zajmować znaczną ilość miejsca i stanowić zagrożenie, wymagające użycia sporych narzędzi lub przynęty do ich przeniesienia”.

Hygrodery przyciągają ciepło i tlen i potrafią je wykryć z dowolnego miejsca. Mają zdolność przekształcania prawie każdej substancji organicznej we własną masę ciała i nie stwierdzono, aby miały na nie wpływ jakiekolwiek znane toksyny. Dzięki ciągłej regeneracji mogą przetrwać setki tysięcy lat. Jeśli kiedykolwiek znajdziesz się w sytuacji, w której utkniesz w pułapce, spróbuj znaleźć wysoki przedmiot, na którym możesz stanąć; hygroderes zmagają się ze wspinaczką. Poza tym mają doskonały gust, bo udało mi się z kimś zaprzyjaźnić poprzez moją muzykę.

Pająki Bunkrowe

Na szczęście istnieją proste sposoby na ich pokonanie. Tylko upewnij się, że masz łopatę lub znak stopu, a także pobliską poręcz, na którą możesz wskoczyć. Gdy już aktywujesz Pająka Bunkierowego, zwab go z powrotem do balustrady i szybko na niego wskocz. Stamtąd użyj łopaty, aby pokonać pająka.

Wpis do bestiariusza dotyczący pająków bunkrowych

Rodzaj Theraphosa, powszechnie znany jako pająki bunkrowe, jest największym pajęczakiem znalezionym w Mgławicy Oset i drugim co do wielkości, jaki kiedykolwiek odkryto. Naukowcy spekulują, że mogły one wyewoluować do polowania na duże ssaki w ciągu kilkuset lat od podróży Łodzi wokół Mgławicy Oset. (Patrz: Spekulacje na temat zwiększonej specjacji wokół gasnących mgławic)

Aby przetrwać, pająki bunkrowe polegają na swoim jedwabiu. Owijają swoje sieci wokół wyznaczonego obszaru lęgowego i czekają, aż niczego niepodejrzewająca ofiara natknie się na nie. Pająki te często można spotkać siedzące na ścianach, strategicznie rozmieszczone nad drzwiami, gdzie mogą z łatwością złapać swoją ofiarę. Jeśli zdarzy ci się spotkać nieprzygotowanego pająka bunkrowego, może on zamarznąć w postawie obronnej. W takich przypadkach wskazane jest pozostawienie ich w spokoju. Jeśli jednak staną się agresywne, najlepiej unikać używania zwykłych narzędzi do walki z nimi. Ze względu na powolny ruch wykorzystują swoje sieci do kompensowania i chwytania ofiary. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na swoje otoczenie. W razie potrzeby ich sieci można łatwo przerwać tępym przedmiotem.

Obecność pająków bunkrowych może stanowić poważne zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i badaczy miejskich, przynosząc niewielkie korzyści dla ich ekosystemów. Doprowadziło to do nieoficjalnego porozumienia między kilkoma stanami, w których stwierdzono, że pająk bunkrowy zabija je na miejscu. ITDA zatwierdziła to rozwiązanie z dniem 6.10.2497 r.

Paproć i Człowiek-Kwiat

Nazywany Człowiekiem-Kwiatem, Paproć jest bardzo niebezpieczną istotą, niezwykle trudną do pokonania i podobno odwiedza wszystkie zdradzieckie księżyce. Można je łatwo rozpoznać po ich niesamowitym zwyczaju wpatrywania się w ciebie z cienia swoimi białymi oczami.

Kiedy paproć zostanie zauważona w dobrze oświetlonym miejscu, wygląda jak czerwone, humanoidalne stworzenie z rzędem liści spływających po grzbiecie. Te stworzenia wolą po cichu prześladować swoje cele i jeśli nie zostaną powstrzymane, szybko skręcą kark swoim ofiarom, gdy nie będą zwracać na nie uwagi.

Aby temu zapobiec, należy szybko zerknąć na paprocie . Unikaj wpatrywania się lub zbliżania się do paproci, ponieważ staną się one wrogie. Jeśli jednak skutecznie użyjesz metody spojrzenia i ucieczki, orlica będzie się cofać przez pewien czas. Paprocie często wolą pokoje, zwykle położone daleko od wyjścia, w których przechowują ciała ofiar, co utrudnia ich odzyskanie.

Aby pokonać Paprocie, możesz użyć kombinacji granatów ogłuszających lub pistoletu zap wraz z łopatą. Strategia polega na ogłuszeniu paproci, a następnie uderzeniu jej łopatą, aż umrze, co zwykle wymaga około 5 do 6 trafień.

Wpis do bestiariusza dotyczący paproci

Rodzaj, do którego należy paproć, jest przedmiotem dyskusji. Ten dwunożny kręgowiec ma skórę przypominającą kolor i fakturę buraka czerwonego. Nazwę nadano ze względu na obecność liściowatych wypustek na górnym grzbiecie. Uważa się, że służą one do zastraszania, ale niewiele wiadomo na temat zachowania paproci ze względu na ich nieuchwytny charakter i małą populację.

Informacje o tym nieuchwytnym stworzeniu zostały zebrane z relacji ekspertów zajmujących się dziką przyrodą, którzy go spotkali. Znany jako samotny myśliwy o niezwykłej inteligencji, jego zachowanie może wydawać się odległe i zdystansowane. Mimo to wykazuje wysoki poziom agresji, często bez prowokacji, ale szybko się wycofuje w konfrontacji. Zaobserwowano, że paprocie, które czują się osaczone lub są uważnie obserwowane przez dłuższy czas, stają się jeszcze bardziej wrogie. Jako środek ostrożności zaleca się uważne obserwowanie tego stworzenia, bez bezpośredniego patrzenia na nie. Nigdy nie uzyskano żadnych okazów, żywych lub martwych. Uważa się, że po śmierci paprocie ulegają szybkiemu procesowi rozkładu, niepodobnemu do żadnego innego dużego zwierzęcia.

Thumpery

Aby zapewnić pomyślne gromadzenie zasobów, ważne jest, aby unikać Thumperów, którzy są wrogimi wrogami. Przydatną strategią jest nasłuchiwanie wyraźnych dźwięków przeciągania i tupania wydawanych przez Thumpersa, gdy przechodzą przez kompleksy. Jeśli zdarzy Ci się spotkać takiego, zaalarmuje Cię jego głośny ryk. W tym momencie Thumper będzie stopniowo zbliżał się do ciebie, zanim zacznie szarżować w szybkim tempie.

W ograniczonym czasie między głośnym rykiem a powolnym ruchem musisz szybko skierować się w inne przejście, gdzie Thumper nie może cię widzieć bezpośrednio. Będąc tam, powinieneś podjąć świadomy wysiłek, zmieniając kierunek, aby całkowicie uniknąć Thumpera.

Podobnie jak w przypadku Pająków Bunkrowych, możesz je także eliminować. Wystarczy, że wskoczysz na balustradę i uderzysz w nie łopatą. Pamiętaj, że pokonanie ich może wymagać pięciu lub więcej trafień.

Wpis w bestiariuszu: Thumpers

Połówki, znane również jako Thumpers, należą do rzędu Chondrichthyes i są gatunkiem bardzo agresywnym, żywiącym się mięsem. Ich ciała są rozciągliwe i gumowate ze względu na chrzęstne szkielety. Nazwa „Połówki” pochodzi od ich wyjątkowego zachowania polegającego na zjadaniu dolnych nóg, aby wydostać się z wyklutego jaja, ponieważ te nogi nie są zbyt funkcjonalne. Ich przednie nogi, czyli ramiona, są niezwykle potężne i czasami używają ich do tupania ofiary. Istoty te potrafią osiągać duże prędkości w linii prostej.

Tłumy są nieustępliwymi łowcami i zwykle znajdują się na szczycie łańcucha pokarmowego. Ich główne słabości obejmują brak inteligencji i niezdolność słyszenia. Jeśli napotkasz łomot, najlepszym sposobem zapewnienia sobie bezpieczeństwa jest unikanie bycia przez niego zauważonym, ponieważ porusza się wolniej na zakrętach i ma trudności ze śledzeniem swojej ofiary.

Niektórzy uważają, że młoty są doskonałym przykładem szybkiej i nieprzewidywalnej ewolucji tego gatunku, o czym świadczy zwiększona częstotliwość mutacji.

21-Głowice cewek

Według gazety Coil-Heady to prosty wróg. Jeśli spojrzysz na nie, w większości pozostaną nieruchome. Czasami mogą nagle rzucić się w twoją stronę. Rozsądnie jest utrzymywać przez cały czas bezpieczną odległość kilku stóp między tobą a głowicą cewki. Wrogowie ci mogą być dość kłopotliwi, gdy spotyka się ich w grupach lub gdy blokują ścieżkę.

Kiedy walczysz z wieloma wrogami, przydziel członka drużyny, który będzie skupiał się na Coil-Head jako jego głównym zadaniu. Aby manewrować wokół Coil-Head, należy ostrożnie przejść obok, utrzymując kontakt wzrokowy. Należy jednak unikać kontaktu fizycznego. Jeśli Coil-Head utrudnia ci drogę, możesz cofnąć się i odwrócić wzrok, aby zwabić go w swoją stronę. Powtarzaj tę taktykę, aż dotrzesz do otwartego obszaru, na którym łatwiej będzie ominąć Coil-Head.

Drzwi są również skuteczną metodą odstraszania Coil-Headów.

Wpis w bestiariuszu dotyczący głowic cewkowych

„Vir colligerus”, powszechnie znane jako głowice cewek, nie zostały szeroko zbadane ze względu na ich wyjątkową nieprzewidywalność i niebezpieczny charakter. Wiadomo, że samoistnie zapalają się podczas sekcji lub dezaktywacji i zawierają niebezpieczny poziom cząstek radioaktywnych. Czynniki te doprowadziły do ​​spekulacji, że zostały one zaprojektowane jako broń biologiczna do celów wojennych, chociaż teoria ta nie została potwierdzona.

Głowice cewek wyglądem przypominają zakrwawionego manekina, z głową przymocowaną za pomocą sprężyny. Ich głównym zachowaniem jest zamarzanie, gdy są obserwowane, ale nie zawsze jest to spójne. Czasami mogą przejść w tryb długotrwałego resetowania pod wpływem głośnych dźwięków lub jasnego światła.

Aby skutecznie się z nimi uporać, wpatruj się lub użyj granatu ogłuszającego, tak jak sugeruje Sigurd.

Błazen

Jak mogłeś wywnioskować z notatek Sigurda, Błazen to groźny wróg. Można go spotkać tylko podczas twardych księżyców lub, w rzadkich przypadkach, innych księżyców. Zasadniczo przypomina mobilnego Jack in the Box.

Błazny posiadają trzy stany. Stan początkowy to stan pasywny, w którym pozostaje, dopóki nie natrafi na gracza. W tym czasie będzie wędrował po mapie.

Gdy tylko gracz zostanie zlokalizowany, Błazen zacznie go śledzić . W końcu przejdzie w drugą fazę. W tej fazie Błazen za pomocą ramienia przekręci korbę i zacznie grać melodię „Pop Goes the Weasel”, która będzie stopniowo zwiększać prędkość w miarę obracania się.

Ostatni etap ataku Błazna rozpoczyna się, gdy piosenka się kończy. Z pudełka Błazna wyłoni się potworna głowa i bezlitośnie będzie gonić graczy po całym kompleksie. Jego zdolność do lokalizowania graczy nie jest zależna od wzroku. Błazen będzie kontynuował pościg za graczami, dopóki wszyscy nie zostaną wyeliminowani lub dopóki nie opuszczą budynku na co najmniej pięć sekund. Gdy gracze wyjdą, Błazen wycofa się z powrotem do swojego pudełka.

Gdy tylko zorientujesz się, że Błazen jest w pobliżu i podąża za Tobą, ważne jest, aby rozpocząć planowanie ucieczki. Ucieczkę należy przeprowadzić w jej drugim etapie.

Wpis do Bestiariusza dla Błaznów

„Opuść ten obszar, zanim zrobi się chaotycznie! Nie możesz od tego uciec, więc natychmiast się ewakuuj.

Pomimo naszych wysiłków nie ma żadnych danych naukowych na temat tego zjawiska. Dlatego możemy zaoferować Ci tylko tę samą ilość informacji, którą posiadamy. Po prostu zaczęliśmy nazywać go „błaznem”.

Czerwona dziewczyna / Dziewczyna-duch

Dziewczyna Czerwonego Ducha, członkini Lethal Company, wyróżnia się jako jedyny potwór, którego nie można zeskanować i dlatego nie ma oficjalnego profilu w bestiariuszu . Stanowi śmiertelne zagrożenie i można ją spotkać zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz.

Po napotkaniu , Red Ghost Girl może być widziana tylko przez jednego gracza na raz . Nawiedzenie zaczyna się od pojawienia się Ghost Girl przed graczem, powodując migoczące światła, stłumiony i zniekształcony słuch oraz słyszenie chichotu i ciężkiego oddechu.

Nie da się uniknąć obecności Ghost Girl, która może manifestować się zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynku. W końcu przejdzie ze stanu Nawiedzenia do stanu Polowania.

Podczas tej fazy Red Ghost Girl będzie skakać w stronę wybranego gracza. Jeśli nawiąże kontakt z tym graczem, zostanie on zabity. Wybrany gracz musi wówczas skupić się na ucieczce przed nią, zużywając przy tym swoje zasoby i czas. Jeśli im się to nie uda i umrą, Red Ghost Girl zacznie nawiedzać innego gracza. W rezultacie mądrze jest, aby wybrany gracz odwracał jej uwagę, podczas gdy reszta drużyny zbierała zasoby.

Strażnik Lasu

Społeczność nazywa Strażników Leśnych Gigantami i zazwyczaj można ich spotkać nocą na zewnątrz . Są łatwo zauważalne w ruchu ze względu na swoje duże rozmiary, ale gdy pozostają nieruchome, łatwo wtapiają się w otaczające drzewa.

Jeśli giganci wykryją twoją obecność, staną się niebezpiecznym zagrożeniem i będą próbowali cię schwytać i pochłonąć. Bycie zjedzonym oznacza utratę osoby i jej dobytku. Jednakże Strażnicy Lasu są ostrzegani jedynie przez ruch , więc najskuteczniejszą metodą ich unikania jest kucanie i powolne poruszanie się, aby pozostać poza ich polem widzenia.

Wpis do bestiariusza dla leśników

Uważa się, że Strażnicy Lasu, znani również jako behemoty, mają wspólnego przodka z rapax-folium. Często można je spotkać w leśnych biomach, stąd ich nazwa. Ich ciała są ozdobione oznaczeniami z przodu i z tyłu, które przypominają oczy. Ta cecha jest bardziej korzystna w młodszym wieku, ponieważ nie są szczególnie zwinne. Ich skóra to charakterystyczny i gruby materiał, który twardnieje wraz z wiekiem. Rezultatem tego procesu są duże kolce i guzy pokrywające ich ciała.

Według powszechnego przekonania Strażnicy Leśnictwa posiadają osobliwą cechę przypominającą ludzkie dziecko w wieku około 5 lub 6 lat. Mają tendencję do konsumowania wszystkiego, co przykuwa ich uwagę. Chociaż jednak leśnicy nie potrzebują żadnego pożywienia, uważa się, że pozyskują energię w procesie podobnym do fotosyntezy. W rezultacie ich obserwacja może być dość niebezpieczna. Mają wyjątkową wizję, przez co muszą pozostać w ukryciu i korzystać z osłon. Ponadto nie mieszczą się w małych przestrzeniach i nie powodują zniszczeń, dlatego zaleca się przebywanie w pobliżu schronów lub nawisów.

Bezokie psy

Psy bez oczu, jak sugeruje ich nazwa, nie mają wzroku i dlatego w dużym stopniu polegają na zmyśle dotyku i dźwięku. Niestety, obejmuje to również odbiór wejścia mikrofonowego. Kiedy Bezoki Pies zauważy Twoją obecność, wyda głośny ryk i natychmiast zacznie przeszukiwać okolicę w poszukiwaniu źródła hałasu. Jeśli cię zlokalizuje, chwyci cię swoimi dużymi ustami i potrząsnie tobą, jakbyś był gigantyczną zabawką dla psa.

Ryk Bezokiego Psa zaalarmuje wszystkie inne Bezokie Psy w pobliżu.

Aby temu zapobiec, zaleca się zachowanie spokojnej komunikacji, przykucnięcie i powolne poruszanie się w celu przejścia obok nich. W przypadku, gdy grupa Bezokich Psów blokuje Ci drogę, możesz poprosić o dostarczenie przedmiotu, który odwróci ich uwagę na ten obszar. Upewnij się tylko, że przedmiot nie ma dużej wartości, ponieważ możesz żałować, że nie będziesz w stanie go odzyskać.

Wpis do bestiariusza dotyczący psów bez oczu

„Saeptivus są znani ze swojej natury społecznej, często polują w dużych stadach. Często nazywane są „oddychającymi lwami” ze względu na ich charakterystyczną wokalizację i duże usta. Jako łowcy wytrzymałościowi w dużym stopniu polegają na swoim słuchu, aby zrekompensować słaby wzrok. Pomimo popularnego mitu, że mylą dźwięki własnego gatunku z ofiarą, wiadomo również, że wdają się w walki w obrębie własnej stada.

Psy bez oczu zachowują się inaczej niż inne zwierzęta juczne, ponieważ mają tendencję do szerokiego rozprzestrzeniania się, aby pokonywać duże odległości. Gdy jeden z nich zlokalizował ofiarę, wyda głośny ryk, aby zasygnalizować innym w pobliżu, wywołując reakcję łańcuchową. Pomimo tego, że w dużych ilościach są potencjalnie niebezpieczne, bezokie psy są znane ze swojej niezdarności i często błędnie domyślają się dokładnego położenia swojej ofiary.

Ziemski Lewiatan

Czy to naprawdę kosmos bez potwornej dżdżownicy czającej się pod piaskiem? Ziemskie Lewiatany można umieszczać wyłącznie na zewnątrz i można je wykryć jedynie za pomocą radaru statku . Podczas korzystania z radaru widoczna będzie masywna czerwona kropka, sygnalizująca obecność Ziemskiego Lewiatana.

Ziemski Lewiatan będzie szczególnie szukał graczy znajdujących się na zewnątrz. Kiedy zauważy gracza, wyda głośny ryk, który może zostać stłumiony przez brud. Następnie gracz musi szybko uciec lub wycofać się drogą, którą wszedł, aby uniknąć pochłonięcia przez Ziemskiego Lewiatana. Niezastosowanie się do tego na czas spowoduje natychmiastową śmierć i utratę wszelkich przedmiotów, które gracz miał przy sobie.

Przebywanie w pobliżu ataku Ziemskiego Lewiatana, gdy znajduje się w zasięgu skał, nie jest bezpieczne.

Wpis do Bestiariusza dotyczący Ziemskiego Lewiatana

Ziemski Lewiatan, członek rodziny Piscicolidae, jest bardzo szanowanym bezkręgowcem i jednym z największych znalezionych w pobliżu Mgławicy Oset. Ponieważ żadnego nie schwytano, obecnie niewiele wiadomo na temat ich biologii.

„Wykazują zachowania drapieżne. Na podstawie imponujących wykopalisk, które pozostawiają, wysunięto hipotezę, że są w stanie zakopać się do głębokości 40 metrów pod ziemią. Posiadają zwiększoną zdolność wykrywania nawet najbardziej subtelnych wibracji, dlatego zaleca się, aby nie pozostawać nieruchomo, jeśli znajdują się w pobliżu; ten pomysł jest właściwie mitem. Zamiast tego, jeśli usłyszysz, jak kopią, najlepiej się wycofać.

Pawian Jastrząb

Jastrzębie pawiany, jak sama nazwa wskazuje, to wyjątkowa mieszanka pawianów i jastrzębi. Można je zobaczyć, jak skaczą po ziemi na mocnych tylnych łapach, a jednocześnie posiadają skrzydła i ostry dziób, którego używają do obrony przed każdym, kto zbliży się do nich zbyt blisko.

Baboon Hawks są zazwyczaj agresywne i skłonne do ataku tylko wtedy, gdy mają nad tobą przewagę liczebną i wkraczasz na ich terytorium. Jeśli jednak ty i twój zespół macie nad nimi przewagę liczebną, zazwyczaj będą unikać konfrontacji. Jeśli samotnie zapuścisz się na ich terytorium, prawdopodobnie zaatakują. Ptaki te mają tendencję do prześladowania graczy i są niezwykle trudne do pokonania.

Jeśli znajdziesz się na terytorium Baboon Hawk i masz przewagę liczebną, najbezpieczniejszym sposobem działania jest szybki bieg przez sprint, aby dotrzeć w bezpieczne miejsce. Rzucenie granatu ogłuszającego może również pomóc w odwróceniu uwagi i dać ci trochę czasu. Nie zaleca się jednak podejmowania prób ich zabijania, ponieważ są trudne do pokonania i często podróżują w grupach. Próba walki z nimi może jedynie doprowadzić do przytłoczenia.

Wpis do bestiariusza dotyczący pawiani jastrzębi

Pawian jastrzębie, członkowie rodziny Cercopithecidae, to gatunek naczelnych. Chociaż są garbate, mogą osiągnąć wysokość do 8 stóp. Ich głowy są kościste, mają ptasie dzioby i długie rogi, którymi nabijają i pożerają swoją ofiarę. Rogi te, w przeciwieństwie do reszty czaszek, zbudowane są z keratyny i nie mają żadnych nerwów ani naczyń krwionośnych. Dzięki temu jastrzębie pawiany mogą łatwo łamać i odrastać rogi w ciągu jednego sezonu. Nazwa „jastrząb pawiana” częściowo wywodzi się od jego dużych skrzydeł, które nie są wystarczająco mocne, aby utrzymać ich ogromną masę ciała, ale służą do zastraszania i ochrony przed

Największy oddział pawianów, jaki kiedykolwiek zaobserwowano, składał się z 18 jastrzębi pawianów. Ptaki te są zazwyczaj luźno terytorialne i często stosują przejawy zastraszania. Mogą również zbierać krzykliwe lub kolorowe przedmioty, aby oznaczyć swoje terytorium. Jako samotni zwiadowcy, pawiany jastrzębie są na ogół nieśmiałe i atakują tylko wtedy, gdy zostaną sprowokowane. W większych grupach mogą jednak stanowić spore zagrożenie. Aby zapobiec atakowi, najlepiej trzymać się z innymi i sprawiać wrażenie niebezpiecznego. Chociaż zazwyczaj wolą mniejsze ssaki, wiadomo, że jastrzębie pawiany wykorzystują swoją liczebność do atakowania zwierząt dwukrotnie większych, takich jak bezokie psy, w przypadku desperacji.

Orzechówka

Na pierwszy rzut oka Dziadka do Orzechów można rozpoznać jako wysokiego blaszanego żołnierza strzegącego określonych księżyców, takich jak 85-Rend, 8-Titan i 7-Dine. Ci wrogowie są znani ze swojego wysokiego poziomu zagrożenia, ponieważ noszą strzelby , które można zdobyć, pokonując ich.

Obecność Dziadka do Orzechów można łatwo rozpoznać po głośnych krokach i melodii marszu. Po wykryciu jednego z nich najskuteczniejsze podejście może się różnić w zależności od trybu, w jakim aktualnie się znajduje.

Tryb wartowniczy – kiedy Dziadek do orzechów stoi nieruchomo i widoczne jest jego jedyne oko (z podniesioną całą głową), musisz pozostać nieruchomy. Nazywa się to trybem wartowniczym, ponieważ oko jest w stanie wykryć każdy ruch. Gdy oko nie będzie już skupione na Tobie, możesz bezpiecznie podejść i zaatakować Dziadka do Orzechów, dopóki nie zostanie pokonany. Jeśli jednak zauważy cię w trybie wartowniczym, będzie cię ścigać i strzelać do ciebie. Aby tego uniknąć, możesz strategicznie wykorzystać osłony, takie jak drzwi, aby dwukrotnie zaatakować jego strzały przed przystąpieniem do walki. Gdy padły strzały

Jeśli Dziadek do orzechów się porusza, oznacza to, że znajduje się w trybie patrolowania. Jeśli cię zauważy, będzie cię ścigać i strzelać do ciebie. Najlepszą strategią jest ukrycie się i zwabienie Dziadka do orzechów, aby zużył amunicję do strzelby. Po drugim strzale Dziadek do orzechów będzie musiał przejść długą animację, aby przeładować, co daje ci doskonałą szansę na jego wyeliminowanie.

Przystępując do eliminacji Dziadków do orzechów najlepiej unikać długich korytarzy, gdyż nie zapewniają one żadnej osłony. Jeśli jednak Dziadek do Orzechów po swojej śmierci upadnie tyłem na ścianę, może zabrać ze sobą Strzelbę. Dlatego wskazane jest, aby ostateczny cios zadać w bardziej otwartej przestrzeni.

35 wpisów w bestiariuszu o Dziadkach do Orzechów

Opiekunowie rezydencji.

Ich niestrudzone oko pozostaje nieruchome, wykrywając jedynie ruch i przywołując ostatnie zaobserwowane stworzenie, niezależnie od tego, czy aktualnie jest w ruchu.

Zamaskowany

Zamaskowany nie jest samodzielnym bytem, ​​ale stanem, który mogą przyjąć pracownicy Lethal Company. Maski można zdobyć na księżycach 85-Rend i 8-Titan.

Podczas pobytu na tych Księżycach pracownicy mogą natknąć się na rodzaj złomu zwanego Maską. Te maski są dostępne w dwóch wersjach: komedii lub tragedii i odpowiednio wyświetlają uśmiech lub grymas. Maski nie stanowią zagrożenia, jeśli nie są trzymane przy twarzy przez dłuższy czas. W takich przypadkach maska ​​Tragedia może natychmiastowo zmienić wygląd noszącego.

Gdy to nastąpi, Maska spowoduje śmierć osoby trzymającej ją i przyczepi się do jej twarzy. Następnie dotknięty pracownik straci kontrolę i Zamaskowany rozpocznie polowanie na pozostałych pracowników.

Zamaskowani potrafią naśladować działania zwykłych graczy, takie jak zaglądanie za rogi, kręcenie się w kółko i przyglądanie się otoczeniu. Jednakże, możliwe jest zidentyfikowanie Zamaskowanej osoby po obecności Maski na jej hełmie.

Kiedy Zamaskowany wyciąga ramiona, a światła jego maski zmieniają się na czerwone, oznacza to, że przygotowuje się do ataku na gracza. Musisz działać szybko, aby uciec lub wyeliminować Zamaskowanego. Chociaż broń ogłuszająca może tymczasowo powstrzymać Zamaskowanych przed atakiem, nie obezwładni ich na stałe. Dlatego też istotne jest jak najszybsze wyeliminowanie Zamaskowanego pracownika.

Zamaskowany ma tendencję do atakowania tylko jednego pracownika na raz, dlatego najskuteczniej jest radzić sobie z nim jako zespół. Wyznaczony cel powinien biegać w kółko, najlepiej po otwartej przestrzeni, podczas gdy reszta drużyny wspólnie stara się pokonać Zamaskowanego. Strzelby mogą być również skuteczne na bliskim dystansie.

lokaj

Butler to nowa postać dodana w wersji 50 gry, zwykle spotykana w posiadłościach i rezydencjach. Tę przebywającą w pomieszczeniu istotę można zobaczyć zamiatając podłogi miotłą, sprawiając wrażenie niewinności. Bądź jednak ostrożny, gdy będziesz walczył sam z Butlerem, bez innych graczy w pobliżu. W takich sytuacjach Butler ujawni swoją prawdziwą naturę, wymachując nożem i próbując cię wyeliminować. Jeśli Butlerowi uda się cię zabić, powróci do stanu pasywnego i wycofa się do najdalszego pomieszczenia na mapie.

Butlera możesz wyeliminować w taki sam sposób, jak każdego innego przeciwnika, dzięki czemu możesz zdobyć jego nóż. Broni tej można następnie użyć do wyrządzenia krzywdy innym graczom i stworzeniom. Dodatkowo nóż zdobyty od Butlera możesz sprzedać na złom, aby wypełnić swój limit. Co więcej, pokonanie Butlera zaowocuje pojawieniem się roju Mask Hornets.

Wpis do bestiariusza dotyczący Butlera

„Nie istnieją żadne akta dotyczące tej osoby, więc sam je tworzę. W rezydencji spotykamy te niezwykłe stworzenia, ale nie chcą się z nami komunikować i wydają się całkowicie nieświadome naszej obecności. Przypominają napompowane balony i wydzielają zgniły zapach podobny do gnijącego mięsa, nawet gorszy niż to, do czego zdolny jest Richard. Byłem nawet świadkiem brzęczenia much w ich ciałach. Jess twierdziła, że ​​widziała, jak coś wypełzało z jednego z ich oczodołów, a następnie wracało do środka.

Nie jestem pewien, jak postrzegać tego człowieka.

Wygląda na to, że pracownicy po prostu przechadzają się i sprzątają podłogę, co może wyjaśniać, dlaczego rezydencja jest zawsze tak nieskazitelna. Przynajmniej spełniają swoje obowiązki. Chociaż nie mogę pozbyć się uczucia, że ​​niepokojące osoby mnie obserwują, kiedy nie zwracam uwagi.

Aktualizacja: Rich był ścigany nożem. Choć nie byliśmy tego świadkami, twierdzi, że lokaj wchodząc do pokoju od niechcenia chwycił za miotłę i zaczął zamiatać, jakby nic się nie stało. W rezultacie postanowiliśmy od tego momentu trzymać się razem. Ci lokaje są godni pogardy! Teraz muszę trzymać się bliżej Richa, a on najprawdopodobniej jest wściekły w swoim garniturze.

Stary Ptak

Aktualizacja Hopping wprowadziła dwie jednostki zewnętrzne, w tym Old Bird, kolosalnego robota-mecha, który początkowo pojawia się w trybie offline. Aktywuje się dopiero o godzinie 17:00 lub po wyjęciu baterii rdzeniowej z obiektu.

Stary Ptak ma na głowie ogromny reflektor i jest uzbrojony w rakiety, które wystrzeliwuje po wykryciu gracza. Dodatkowo, jeśli zdarzy ci się podejść zbyt blisko, złapie cię i spali płomieniami, powodując natychmiastową śmierć.

Aby uniknąć Starego Ptaka, zaleca się schować się za konstrukcjami lub wyjść poza ich pole widzenia. Jak wspomniano w Bestiariuszu, mają trudności ze śledzeniem graczy i szybkim obracaniem się. Ta strategia może pomóc graczom uniknąć wykrycia przez Starego Ptaka.

40 wpisów do bestiariusza dla Starego Ptaka

Stary Ptak to humanoidalna broń wojenna o autonomicznych możliwościach. Mający 5 metrów wysokości i 11 metrów szerokości, można go łatwo rozpoznać po dwóch głównych cechach: reflektorze o mocy 100 000 lumenów umieszczonym na głowie i umieszczonym na piersi urządzeniu akustycznym dalekiego zasięgu, zwanym armatą dźwiękową. Old Bird ma również dodatkowe głośniki na ramionach, które mogą emitować dźwięk na duże odległości. Jego lewe ramię to pazur, podczas gdy prawe ramię jest wyposażone w dyszę zdolną do wystrzeliwania granatów o napędzie rakietowym i emitowania palącego, gorącego płomienia z bliskiej odległości. Broń ta była jedną z pierwszych używanych i produkowanych masowo poza orbitą Ziemi.

Pochodzenie Starych Ptaków było tematem wysoce kontrowersyjnym od czasu ich pierwszego pojawienia się 18 grudnia 2143 r. Miało to miejsce, gdy duża grupa Starych Ptaków najechała Stolicę Anglen, co doprowadziło do jednego z głównych czynników upadku Imperium Anglenów. Chociaż najpowszechniej akceptowana teoria dotyczy ciągłego napięcia między wojskami Anglen i Buemoch w pierwszej dekadzie XXI wieku, w ciągu minionych stuleci nie było konkretnych dowodów na poparcie tego twierdzenia. W rzeczywistości projekt Starego Ptaka, w tym wykorzystanie metali, wydaje się celowo wykonany, aby ukryć jego prawdziwe pochodzenie. Niektórzy nazywają go nawet „chodzącym listem z żądaniem okupu”.

Nogi Starych Ptaków działają jak rakiety, umożliwiając im pokonywanie dużych odległości i łatwe lokalizowanie celów. Jednak głównym celem tej funkcji najprawdopodobniej jest pomoc w wejściu i wylądowaniu z orbity. Materiały i paliwo używane przez Old Birds są porównywalne z tymi używanymi w pasażerskich statkach kosmicznych około roku 2130.

Stare Ptaki lądują i pozostają na wybranej planecie na czas nieokreślony. Chociaż zazwyczaj posiadają wystarczającą ilość paliwa na jedną podróż, ich program nie wskazuje na jakąkolwiek skłonność do „migracji”. Istnieją jednak niepotwierdzone doniesienia o tym, że Stare Ptaki podróżują niezależnie na inną planetę po wiekach bezczynności.

W historii Stary Ptak był znany jako „Al”, od kryptonimu nadanego przez angielską armię „A16-L31”. Jednak w 2384 roku post-punkowy zespół Under Remora wydał piosenkę „Old Birds” i szybko zyskała kultową popularność. Zaledwie trzy lata później artysta uliczny Land Eyrie uwiecznił automotony w swoim słynnym dziele zatytułowanym „Stare ptaki”, przedstawiając je latające i lądujące między planetami w formacji przypominającej stado gęsi. Ten kultowy obraz wywarł ogromny wpływ na współczesną kulturę i ugruntował przydomek Starego Ptaka.

Rok 2356 oznaczał klasyfikację 5-Embrion jako skazanego na podróż lub osiedlenie się na Łodzi. Relacje świadków opisują Stare Ptaki jako „wyrastające na horyzoncie”, co doprowadziło do ich klasyfikacji. Pomimo tego, że wyglądają na niesprawne, istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, że wiele z nich nadal znajduje się w trybie uśpienia, utrzymując w ten sposób status planety. Uważa się, że mały księżyc służył jako poligon doświadczalny dla możliwości latania i lądowania Starych Ptaków. Zaleca się, aby ich nie prowokować, ponieważ mają tendencję do podrzucania psów bez ostrzeżenia. Mają słabe umiejętności nawigacji i nie potrafią szybko skręcać, co czyni je uciążliwymi.

Węże tulipanowe

Nowa aktualizacja wprowadziła Tulipanowe Węże jako kolejny rodzaj stworzeń przebywających na świeżym powietrzu. Te małe stworzenia mają skrzydła i przyczepiają się do głowy gracza, unosząc je w powietrze.

Te potwory jako jedyne w grze nie będą cię atakować, co czyni je całkiem przydatnymi. Dzięki temu, że przyczepiło się do ciebie wiele potworów, możesz latać po mapie, podobnie jak plecak odrzutowy. Jedyną różnicą jest to, że nie masz kontroli nad wysokością, na którą się wspinasz.

Możesz skutecznie pokonać ich wszystkich jednym uderzeniem łopaty, niezależnie od tego, ilu się do ciebie przyczepi. Jednak nadejdzie czas, kiedy wypuszczą cię z góry, potencjalnie powodując obrażenia od upadku. Dlatego tak ważne jest uważne monitorowanie stanu zdrowia zawodnika.

Wpis do bestiariusza dotyczący węży tulipanowych

Węże tulipanowe, znane również jako jaszczurki tulipanowe, to wyjątkowy gatunek latającej jaszczurki, rozpoznawalny po wydłużonych ramionach i skrzydłach, które mogą urosnąć nawet dwukrotnie większe od innych przedstawicieli rodzaju Draco. Stworzenia te wyróżniają się ponadto żywymi kolorami i skomplikowanymi wzorami. Ich przydomek wywodzi się od płatkowatych struktur znajdujących się pod szyją i za głową, przypominających duże płatki kwiatów. Ponadto węże tulipanowe posiadają niezwykłe cechy, takie jak dodatkowa para oczu i głęboko rozwidlony ogon.

Pomimo upartego i nieustraszonego zachowania węże tulipanowe rzadko uciekają przed drapieżnikami. Co ciekawe, wielu biologów uważa, że ​​ich kwiecisty wygląd służy raczej jako kamuflaż niż element zastraszenia. Ta wyjątkowa cecha fizyczna odgrywa również znaczącą rolę w ich zawiłych rytuałach zalotów, które są uderzająco podobne do rytuałów ptaków.

Pokaz godowy węża tulipanowego często polega na podnoszeniu w powietrze ciężkich i dużych przedmiotów, co jest zachowaniem unikalnym dla tego gatunku. Węże te są w stanie nosić przedmioty dwukrotnie większe, takie jak skały i rośliny, aby zaimponować potencjalnemu partnerowi. Takie zachowanie można również postrzegać jako opiekuńcze i zazdrosne, ponieważ samce węży mogą angażować się w przeciąganie liny o przedmioty, które ich przyciągają, nawet o inne żywe stworzenia.