Prawie nie sposób było nie kibicować FlyQuest, gdy prowadzili w serii 2-1, będąc zaledwie o jedno zwycięstwo od pokonania jednej z najgroźniejszych drużyn w historii League of Legends. Gen.G, złożone z elitarnych graczy z całego świata, dążyło do całkowitej dominacji, jednak drużyna z walczącego regionu była niezwykle blisko dokonania niezwykłego zaskoczenia.
To było już niemal rzeczywistością.
Spotkanie FlyQuest i Gen.G wydawało się odrębne, niemal ulotne, przez te kilka gier. Był to ulotny moment, w którym lojalność regionalna i przynależność do drużyny zeszły na dalszy plan, a widzowie zdali sobie sprawę, że byli częścią momentu, który miał zapisać się w historii.
Ostatecznie FlyQuest nie zapewnił sobie cudu, którego oczekiwał na Worlds 2024. Potknęli się przy ostatniej bramce, ale udało im się wygrać grę, którą wielu uważało za nieosiągalną.
Mimo to Busio pozostał optymistycznie nastawiony, rozmawiając z nami. Wyraził ogromną dumę z występu swojej drużyny, namiętnie grając z całego serca w słodko-gorzkim pożegnaniu LCS, jakie znamy.
Busio opuszcza Mistrzostwa Świata 2024 dumny i odporny
Porozmawiajmy o tym wezwaniu Barona z Game 5. Czy chciałbyś wybrać bezpieczniejszą grę zamiast próbować wykonać coś odważnego, co mogłoby odwrócić losy gry?
Wcale nie. Nie żałujemy tego i na pewno podjęlibyśmy tę decyzję ponownie. Sytuacja była słuszna. Quad i ja walczyliśmy o Drake’a i zapewniliśmy sobie szybkiego, zdrowego Barona. Zdecydowanie zaskoczyliśmy ich.
FlyQuest zmierzył się z Gen.G, potęgą, która przez cały rok dominowała na koreańskiej scenie.
Sama gra nie była na naszą korzyść. Dobieraliśmy Kalistę do Ziggsa i traciliśmy cele. Sytuacja była trudna, ponieważ stopniowo przejmowali kontrolę. Musieliśmy inicjować walki, albo poprzez cele, albo poprzez znalezienie kreatywnych otwarć; inicjowanie tego celu wydawało się wówczas mądrym wyborem. Po prostu tak potoczyła się gra.
Czy uważasz, że głównym powodem, dla którego drużyny mają problemy na arenie międzynarodowej, jest ich niechęć do podejmowania ryzyka?
Oczywiście, ale dotyczy to wszystkich drużyn. Na scenie gracze są bardziej ostrożni w porównaniu do scrimów, woląc minimalizować ryzyko. Kluczem jest znalezienie równowagi. Nie chcesz być zbyt lekkomyślny, ale zbytnie obawianie się przegranej jest szkodliwe. Drużyny, które podejmują ryzyko, mogą wykonywać odważniejsze zagrania, zajmować więcej miejsca i często poruszać się po grze skuteczniej niż te, które są pochłonięte strachem przed przegraną.
Bez względu na wynik, Worlds pokazało znaczącą ewolucję od czasu MSI dla twojego składu. Czy uważasz, że ta gotowość do podejmowania ryzyka była kluczowa dla rozwoju FlyQuest?
Niezupełnie. Uważam, że jesteśmy bardziej strategicznym i bezpiecznym zespołem. Po prostu ewoluowaliśmy zbiorowo. Wykazaliśmy się doskonałym zrozumieniem meta, opracowaliśmy dobre strategie z zamianami i eksplorowaliśmy kreatywne wybory. Nasze walki zespołowe były również solidne, a każdy wyraźnie rozumiał swoją rolę w różnych scenariuszach. Chociaż graliśmy z mniejszą presją niż Gen.G, nasza rozgrywka nie była dzika.
Styl Bwipo, na przykład, jest naturalnie agresywny. Właśnie tak stwarza okazje. Nie czeka na idealny moment, aby działać; on sprawia, że to się dzieje.
Podczas gdy Bwipo z uśmiechem machał fanom na pożegnanie, za kulisami płakał po porażce.
Miałem świetną dyskusję z Bwipo na temat jego odporności psychicznej i rozwoju jako gracza, i chciałem również zwrócić uwagę na twoją ewolucję. Pamiętam twój czas w 100 Thieves, grałeś niekonwencjonalne role, takie jak wsparcie Azira, a teraz błyszczysz w rolach angażujących. Gdzie myślisz, że rozwinąłeś się najbardziej podczas swojego czasu w LCS?
Doświadczyłem rozwoju w wielu aspektach. To był długi rok wypełniony grami, zarówno międzynarodowymi, jak i scrims, więc poprawiłem się w każdej kategorii. Nadal jest sporo miejsca na rozwój. Jedną z najważniejszych lekcji jest rozpoznanie tego, co naprawdę ma znaczenie w rozgrywce. W miarę jak pogłębiałem zrozumienie gry, stawałem się coraz bardziej pewny siebie, mówiąc „nie”, gdy koledzy z drużyny sugerowali działania, które mogą nie być korzystne.
Jedną z moich poprzednich słabości było po prostu podporządkowanie się sugestiom bez ich właściwej oceny. Teraz, zwłaszcza grając Rakanem, powstrzymuję się, dopóki carry nie będą mieli szansy zadać obrażeń jako pierwsi. Zrozumienie, jak potoczy się walka — zwłaszcza przy dzisiejszych składach — ułatwia proces wszystkim. Nie musimy spieszyć się do walki; walki płyną bardziej naturalnie, co ułatwia realizację naszej strategii. Ta zmiana sposobu myślenia była dla mnie znaczącym obszarem rozwoju.
Brzmi, jakbyś był w pozytywnym stanie umysłu. Jakie oczekiwania miałeś przed tą serią i czy jesteś dumny, że doprowadziłeś mecz do Game 5, nawet bez zwycięstwa?
To najbardziej budujący sposób na przegraną — zostać zabranym na mecz 5 przeciwko jednej z najlepszych drużyn na świecie. Oczywiście jestem zasmucony tą porażką. Niesamowite byłoby dotrzeć do półfinału i potencjalnie pokonać drużynę ze Wschodu, taką jak T1. Jednak pomimo mojego smutku uważam, że jest to jedna z moich najszczęśliwszych porażek.
Busio z ADC Massu po meczu
To zdrowa perspektywa. Teraz nie możemy już nic zmienić; wszystko sprowadza się do patrzenia w przyszłość.
To prawda, że trudno jest pogodzić się z porażką, ale można poczuć się mniej załamanym niż po innych porażkach.
Dokładnie.
Tak…
Myślę, że T1 może być obecnie najlepszą drużyną. Wyglądali fenomenalnie przeciwko Top Esports. Nie jestem pewien co do BLG, ale T1 ma teraz przekonującą historię; odbili się imponująco.
Trudno wskazać najlepszą drużynę na świecie, ale Gen.G jest niewątpliwie pretendentem.
Czy uważasz, że Ameryka Północna faktycznie pozostaje w tyle za innymi regionami? Pomimo krytyki, twoje osiągnięcia pokazują, że możesz rywalizować na najwyższym poziomie.
Średnio tak. Jednak gdy zespół współpracuje bezproblemowo i jest w pełni zaangażowany, to jest to po prostu zwykła gra w League of Legends. Mają potencjał, aby konkurować z każdym, jak pokazaliśmy dzisiaj. Ogólnie rzecz biorąc, zespoły wschodnie pozostają silniejsze dzięki lepszym środowiskom treningowym, większemu talentowi i lepszym systemom kolejek solo. Oczywiste jest, że mają swoje zalety.
Busio świętuje wraz z kolegami z drużyny zwycięstwo FlyQuest w LCS
Z drugiej strony, posiadamy wyjątkowe zalety, takie jak bardziej elastyczne podejście do draftu, które okazało się korzystne w tym turnieju. Jeśli uda nam się zrównoważyć sytuację, gra stanie się otwarta dla każdego.
Zauważyłem, że FlyQuest przeszedł od razu do przeglądu VoD po meczu, nawet po zakończeniu sezonu. Jakie są główne lekcje, które chcesz wyciągnąć po takiej porażce?
Nawet w przypadku porażki, jeśli planujesz kontynuować rywalizację w przyszłym roku, zawsze jest coś do nauczenia. Ta seria jest prawdopodobnie najwyższym poziomem rywalizacji, z jakim mieliśmy do czynienia w tym roku, co czyni ją doskonałą okazją do analizy i ulepszenia naszej rozgrywki.
Przesuwając się o pięć lat do przodu, kiedy będziesz wspominać rok 2024, co Twoim zdaniem najbardziej zapadnie Ci w pamięć?
Zdobycie mistrzostwa LCS. Po prostu… akt wygranej. Nigdy nie zdobyłem pierwszego miejsca w swojej karierze — ani w akademii, ani w LCS, ani na międzynarodowych wydarzeniach. To zwycięstwo wydawało się niesamowite.
Jednak to doświadczenie Worlds będzie niezapomniane. Rywalizacja w dwóch zaciętych seriach z najlepszymi koreańskimi drużynami była ekscytująca. Dzisiejszy tłum był elektryzujący, wypełniony po brzegi; hałas był nierealny. Ledwo słyszałem mojego trenera podczas fazy draftu z powodu wiwatów.
To było niesamowite przeżycie i nie mogę się doczekać, aż w przyszłości uda mi się odnieść zwycięstwo na takiej arenie.
Uwaga: Wywiad został zredagowany w celu zwiększenia przejrzystości i zwięzłości.
Powiązane artykuły:
Jojopyun zapisze się w historii League of Legends jako pierwszy europejski gracz importowany z Ameryki Północnej
12:01
MAD Lions i KOI wzywają jojopyuna do dołączenia do składu LEC i wyzwania Caps
23:19
Ibai ujawnia strategię połączenia marek KOI, Toronto Ultra, Defiant i MAD Lions
19:20
Dodaj komentarz