Niepowodzenie kasowe aktorskiej wersji „Królewny Śnieżki” Disneya: czy reprezentacja rasowa jest prawdziwym problemem?

Disney napotkał kolejną poważną przeszkodę w trwającej transformacji animowanych klasyków w widowiska aktorskie. Po letniej reakcji na Małą Syrenkę w zeszłym roku, niedawne nowe spojrzenie na Królewnę Śnieżkę nie tylko spotkało się z szeroką krytyką, ale również zostało uznane za porażkę kasową, i to niekoniecznie z powodów, których wielu mogłoby się spodziewać.

Disney Snow White Live-Action poniósł porażkę w kasie biletowej

Początkowo inspirowana pierwszym pełnometrażowym filmem animowanym Disneya, klasykiem z 1937 r.„Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków”, adaptacja live-action miała wywołać nostalgię. Zamiast tego wywołała oburzenie z powodu kontrowersyjnej przeróbki narracji i interakcji postaci. Podczas gdy wybór latynoskiej aktorki Rachel Zegler do roli Królewny Śnieżki wywołał debaty na temat różnorodności i reprezentacji, przeważająca krytyka ze strony widzów i krytyków przesunęła się w stronę rozłącznej fabuły filmu i nieodpowiednio zintegrowanej współczesnej tematyki.

Katastrofa kasowa przewyższająca „Małą Syrenkę”

Po debiucie 19 marca „Królewna Śnieżka” zapewniła sobie drugie miejsce na listach przebojów box office, ale wkrótce drastycznie spadła na czwarte miejsce. Do szóstego dnia wyświetlania w kinach film zgromadził zaledwie 130 000 sprzedanych biletów w Korei Południowej — mniej niż jedną trzecią tego, co „Mała Syrenka” osiągnęła w tym samym czasie, film już uznany za komercyjne rozczarowanie.

W skali globalnej wyniki filmu pozostają żałosne. W Ameryce Północnej zarobił 43 mln dolarów w weekend otwarcia, a na całym świecie tylko 87 mln dolarów. Biorąc pod uwagę ogromny budżet produkcyjny w wysokości 240 mln dolarów, eksperci branżowi, w tym ci z Variety, określili „Królewnę Śnieżkę” jako definitywną klapę kasową, która raczej nie odzyska swoich kosztów.

Przyjęcie krytyków i publiczności było równie rozczarowujące. Na dzień 25 marca film może pochwalić się zaledwie 43% na Rotten Tomatoes i oszałamiająco niską oceną 1, 9 na 10 na IMDb — co czyni go najniżej ocenioną adaptacją Disneya z udziałem żywych aktorów do tej pory.

Narracja podważająca oryginał bez spójności

Przed premierą kinową film spotkał się z krytyką ze względu na dobór obsady — szczególnie Zegler w roli Królewny Śnieżki, tradycyjnie przedstawianej ze „skórą białą jak śnieg”.Doprowadziło to do oskarżeń pod adresem Disneya o schlebianie poprawności politycznej.

Jednak po premierze kwestie narracyjne znalazły się w centrum uwagi, a wielu widzów zgłaszało dezorientację i niezadowolenie ze spójności fabuły. Istotne zmiany w narracji, które zdawały się rozmontowywać oryginalną baśń na rzecz bieżących tematów społecznych, nie znalazły oddźwięku, wywołując znaczną frustrację wśród widzów.

Kluczowe uwagi dotyczące fabuły filmu obejmują:

Narcystyczna królowa, która atakuje Śnieżkę nie ze względu na jej wygląd, ale ze względu na jej rzekomą „wewnętrzną dobroć”.
Romantyczny wątek, w którym występuje przywódca bandytów, a nie klasyczny archetyp księcia.
Królewna Śnieżka ukazana jest jako aktywistka występująca wspólnie z ogółem społeczeństwa przeciwko władzy.

Wielu uważało, że zmiany te zostały źle przeprowadzone i nie wzbudziły większego zainteresowania emocjonalnego.

Reakcje międzynarodowe wyrażały podobne opinie:

Brytyjski Times skomentował to następująco: „Ten niegdyś szanowany gigant branży rozrywkowej teraz najwyraźniej czuje urazę do swojego dziedzictwa”.
„New York Post” ubolewał, że „ponadczasowy klasyk został zamieniony w pozbawiony znaczenia, niezręczny film aktorski”.
Gazeta The Independent zarzuciła studiu, że wykonało „absolutne minimum, mając nadzieję, że nikt nie zauważy braku treści kryjącego się za uroczymi zwierzętami CGI”.
BBC skrytykowała narrację, nazywając ją „nieuporządkowaną i chaotyczną”.

Podczas gdy Disney nadal podąża za trendem reinterpretacji klasycznych filmów animowanych w postaci filmów aktorskich, reakcja na „Królewnę Śnieżkę” stanowi krytyczną lekcję. Podczas gdy zaangażowanie w różnorodność obsady jest godnym pochwały kierunkiem, zarówno fani, jak i krytycy domagają się czegoś więcej niż tylko powierzchownych zmian — domagają się znaczącego opowiadania historii, które honoruje pierwotnego ducha, jednocześnie przemyślanie dostosowując się do współczesnej widowni.

Źródło i obrazy