Słoneczko
- Dune: Część druga kończy odwieczną debatę na temat głównego bohatera Franka Herberta, Paula Atrydy, i ujawnia, że jest on postacią tragiczną i pod wieloma względami złoczyńcą.
- Charakter Paula w końcu wzrasta, aż staje się dla Fremenów postacią przypominającą Boga i odsłania ciemną stronę bohaterstwa.
Dune: Część druga w końcu odpowiada na toczącą się od 59 lat debatę na temat tego, czy główny bohater Paul Atreides (Timotee Chalamet) jest bohaterem, czy złoczyńcą.
Choć główną postacią filmu jest Paul „MuadDib” Atryda, nie czyni go to jednak bohaterem. Tak naprawdę powieść Franka Herberta do dziś pozostaje klasyką, ponieważ łamie typowy archetyp science fiction, czyli narrację o jednym bohaterze, co często jest problematyczne.
Jednak twórca Denis Villeneuve przekonująco odpowiada na to pytanie w niedawno wydanym Dune: Part Two.
Frank Herbert celowo umieścił w „Diunie” wszystkie znamiona narracji „wybrańca”, aby podkreślić, że Paul nie jest bohaterem. Jest raczej postacią tragiczną, która wykorzystuje swój dowcip, aby w wątpliwy sposób uciec z trudnych sytuacji.
Po tym, jak ojciec Paula zostaje zamordowany przez ród Harkonnenów, Paul staje po stronie Fremenów, ponieważ uważa, że jego cele są z nimi zgodne. Obaj chcą obalić Harkonnenów, choć z różnych powodów.
Dlatego Paul integruje się z ludem Fremenów i przeprowadza niszczycielski atak na plan zbioru przypraw Harkonnenów. Następnie staje przed wyborem: wysłuchać wezwania przeznaczenia lub całkowicie zignorować ciężar.
Paweł niechętnie przyjmuje rolę mesjasza Fremenów, ale nie ma to nic wspólnego z bohaterstwem. Zamiast tego Paul unika tego, ponieważ wie, że przyjęcie tej roli zapoczątkuje serię wydarzeń nie do zatrzymania.
Według niego pomszczenie ojca i wyzwolenie Arrakis nie jest warte rozlewu krwi, który nastąpi.
Przez większą część „Dune: Part Two” Paul upiera się, że nie jest przepowiedzianą Lisan al Gaib i że powinien im przewodzić ktoś z ich ludu.
Tymczasem Jessica połyka toksyczną Wodę Życia i próbuje wykorzystać swoją moc, aby wpłynąć na los innych Fremenów Paula.
Początkowo Paulowi nie podoba się taka taktyka, ale po zbombardowaniu placówki Fremenów przez Harkonnenów Paul w końcu poddaje się zewowi przeznaczenia.
Pod koniec „Diuny: część druga” Paulowi udaje się uwolnić Arrakis, ale jego działania nie są wcale bohaterskie.
Paweł wypija Wodę Życia, budząc moc widzenia w czasie i przestrzeni i stając się przepowiedzianym Kwisatz Haderach. Czyniąc to, godzi się z losem, przed którym próbował uciec przez cały film.
Prawdziwym szokiem jest to, jak dobrze Paul radzi sobie z wypełnieniem swojego przeznaczenia.
Pod koniec filmu Paul zdaje sobie sprawę, że jego życiowe marzenie o wyzwoleniu Arrakis i zniszczeniu Harkonnenów ma katastrofalną wadę w postaci nieuniknionej krwawej wojny.
Fremeni patrzą na niego jak na Boga, a Paul nie może już powstrzymać nienasyconego pragnienia podboju wszechświata w jego imieniu.
„Diuna” kończy się ostrzeżeniem, aby uważać na bohaterów, którzy osiągnęli status boski.
Wcześniejsze adaptacje filmowe przez cały film starały się uwolnić od tego szarego nastroju i niezrównanego dylematu Paula.
Według Franka Herberta celem „Dune” jest „pokazanie syndromu superbohatera i twojego w nim udziału”, a „Dune: część druga” właśnie to robi.
O Dune
Dune (znana również jako Dune: Part One ) to amerykański film science-fiction oparty na powieści Franka Herberta pod tym samym tytułem, w reżyserii Denisa Villeneuve’a.
Część pierwsza przedstawiła planetę Dune/Arrakis, jedyne miejsce, gdzie wielu ludzi odkrywa i poszukuje leku wzmacniającego „Melange”. Ród Atrydów zostaje wysłany na planetę jako rządzący Książę, jako część pułapki swoich przeciwników. Jednak Atrydzi są tego świadomi i starają się bronić Wydmy i ich domu.
W obsadzie znaleźli się Timothée Chalamet, Rebecca Ferguson, Oscar Isaac, Josh Brolin, Stellan Skarsgård, Dave Bautista, Stephen McKinley Henderson, Zendaya, David Dastmalchian, Chang Chen, Sharon Duncan-Brewster, Charlotte Rampling, Jason Momoa i Javier Bardem.
Dodaj komentarz