Pomimo zniknięcia z ekranów kin, gatunek filmu noir powrócił w innej formie, za sprawą Ripleya i Sugar.
Jakie to typowe. Właśnie wtedy, gdy od dziesięcioleci czekasz na świetny film noir, nagle pojawiają się dwa, ale z niespodzianką, która odróżnia je od poprzednich.
W latach czterdziestych i pięćdziesiątych gatunek ten osiągnął swój szczyt wraz z filmami z tamtej epoki, w których rozczarowani detektywi w stylowych fedorach rozwiązywali obrzydliwe przestępstwa z udziałem uwodzicielskich femme fatale.
Neo-noir lat 90., w tym filmy takie jak Naciągacze, Jeden fałszywy ruch, Ostatnie uwodzenie, Diabeł w niebieskiej sukience, Więzy i Tajemnice Los Angeles, wywołały odrodzenie kilkadziesiąt lat później.
Jednak krajobraz kina zmienił się drastycznie. Filmy o superbohaterach, filmy animowane i hity sci-fi królują obecnie w multipleksach, pozostawiając niewielkie możliwości wyświetlania w kinach niskobudżetowych thrillerów.
Film noir powrócił w tym tygodniu, ale w innej formie – w telewizji. Ripley pojawił się w serwisie Netflix, a Sugar pojawił się w Apple TV – oba programy reprezentują ten gatunek na różne sposoby. Jednak w miarę zagłębiania się w dalsze szczegóły uważaj na potencjalne SPOILERY .
Ripley ewoluuje w mroczny film noir
Andrew Scott jako mistrz manipulacji Tom Ripley.
Ośmioczęściowa adaptacja powieści Patricii Highsmith z 1955 roku Utalentowany pan Ripley, znana jako Ripley, różni się od dobrze znanych, skąpanych w słońcu adaptacji z lat 1960 i 1999. Ta nowa wersja, napisana i wyreżyserowana przez Stevena Zailliana, wykorzystuje wyraźną czarno-białą estetykę, która doskonale oddaje zimną i niezachwianą naturę głównego bohatera. To podejście stylistyczne czerpie inspirację z francuskiego ekspresjonizmu, podobnie jak filmy noir z przeszłości.
W pierwszych odcinkach serialu Andrew Scott przedstawia postać Toma Ripleya jako męską femme fatale (chociaż moglibyśmy nazywać go również butch fatale, ale to określenie nie oddaje dokładnie jego występu). Dickie Greenleaf, bogaty playboy, szybko daje się oczarować wdziękom Toma, co skutkuje mrocznymi konsekwencjami w ekscytującym trzecim odcinku.
W połowie serialu następuje zwrot akcji i przeniesienie uwagi ze zbrodni Toma Ripleya na śledztwo policyjne. Teraz widzimy włoską policję badającą przestępstwa, które wcześniej były głównym tematem serialu.
Twardy detektyw zajmujący się tą sprawą, inspektor policji Pietro Ravini (Maurizio Lombardi), to cynik z klasycznego filmu noir, którego zadaniem jest odnalezienie Dickiego. Podczas swoich poszukiwań przesłuchuje amerykańskich turystów z ledwie skrywaną pogardą. Jednak końcowe sceny serialu ujawniają zwrot akcji, który sprawia, że Ravini staje się obiektem żartu. Ten zwrot akcji podkreśla również fakt, że, jak to często bywa w najlepszych filmach noir, zbrodnia ostatecznie opłaca Toma Ripleya.
Obejmując gatunek od początku
Colin Farrell jako prywatny detektyw John Sugar.
Seria Apple Sugar nadal mocno opiera się na swoim gatunku, a Colin Farrell wciela się w głównego bohatera, Johna Sugara, prywatnego detektywa, który rozpoczyna serial w czerni i bieli pomimo jego nowoczesnej scenerii.
W Tokio firma Sugar znana jest z lokalizowania zaginionych osób dla osób, dla których prywatność jest priorytetem. Sekwencja otwierająca, osadzona w bezbarwnej atmosferze, pokazuje, że nie tylko znajdujemy się w obcym kraju, ale także doświadczamy przebłysku minionej epoki.
Kiedy Sugar wraca do Los Angeles, serial zachowuje żywą estetykę, ale odniesienia do filmu noir stają się jeszcze bardziej widoczne. W pierwszym odcinku Sugar ma tę samą broń, której użył John Ford w The Big Heat. W całej serii na ekranie przeplatają się sceny z klasycznych filmów, takich jak Gilda i Kiss Me Deadly. Jest to kontynuowane w drugim odcinku, wraz z ujęciami z Dead Reckoning i Knock on Any Door. Ogólny efekt przypomina parodię Steve’a Martina Dead Men Don’t Wear Plaid, ale tutaj ton jest znacznie poważniejszy.
Sugar zawiera ponadto ważne elementy filmu noir, takie jak lektor i retrospekcje. Gdy John przemierza miasto, mijając swoim zabytkowym samochodem stare budynki, scena zmienia się w czarno-białą, sprawiając wrażenie, że może to być miniona epoka.
Showrunner Mark Protosevich i reżyser Fernando Meirelles podjęli bardzo konkretne decyzje twórcze dotyczące tego projektu. Według Apple serial został opisany jako „naginający gatunki”, co sugeruje, że może mieć w sobie większą głębię, niż początkowo sądzono. Dlatego w miarę rozwoju serialu będziemy nadal monitorować, jak blisko Sugar trzyma się swoich wpływów filmowych.
Pomimo obecnego stanu, Sugar pozostaje wciągającym dramatem telewizyjnym, który podobnie jak Ripley oferuje emocje związane z filmem noir, których tak bardzo brakuje we współczesnych kinach.
Zarówno Sugar, jak i Ripley są obecnie dostępne, a dodatkowe opcje przesyłania strumieniowego w tym miesiącu znajdziesz tutaj.
Dodaj komentarz