Przegląd najważniejszych wydarzeń
- Film Five Nights at Freddy’s różni się od pierwszej części, skupiając się bardziej na historii serii i złu ludzkości, zamiast polegać wyłącznie na jump-scarech i strachu.
- Film zawiera elementy z różnych zasobów serii, tworząc swoją historię, wykraczającą poza ograniczony materiał dostarczony w pierwszej grze.
- Chociaż istnieją zauważalne różnice w szczegółach postaci i sposobie przedstawiania nawiedzonych maskotek, film pozostaje wierny ogólnej narracji z gier i książek, w imponujący sposób łącząc różne części w spójną historię.
Filmowa adaptacja Five Nights at Freddy’s wreszcie miała swoją premierę, po tym jak fani czekali prawie dziesięć lat. Seria stworzona przez Scotta Cawthona odniosła ogromny sukces i obejmowała serię 13 gier, 15 powieści i 11 powieści graficznych. Reżyserka Emma Tammi i scenarzyści, w tym Scott Cawthon, mieli więcej niż wystarczające zasoby, aby czerpać materiały. Dużym bonusem w przypadku tego filmu było także posiadanie samego twórcy w zespole scenarzystów.
W przeciwieństwie do pierwszej gry wideo z serii Five Nights at Freddy’s , film w mniejszym stopniu opiera się na instynktownym poczuciu strachu, które zmusza widza do zamykania oczu w najstraszniejszych momentach, a zamiast tego odkrywa historię łączącą wszystkie gry. Odsuwa nieco na bok nadprzyrodzone elementy serii i skupia się bardziej na złu ludzkości i tym, jak przerażający potrafią być ludzie sami. To nie jedyna różnica, jaką prezentuje film.
Co dzieje się w pierwszych pięciu nocach gry wideo Freddy’s?
Kilka pierwszych gier z serii FNAF prezentowało podstawową rozgrywkę z wysokiej jakości strachem. Udało się połączyć złowieszcze poczucie strachu, zmuszając gracza do gorączkowego spoglądania między różnymi kamerami bezpieczeństwa i zamykania drzwi, uwalniając napięcie w momencie jump-scare’u w odpowiednim momencie. Każda część rozwijała tę rozgrywkę, aż nowsze gry oferowały bardziej otwarte środowisko, takie jak Security Breach . Jednak pierwsza gra była definicją podstawową pod względem rozgrywki.
Gracz siedział w biurze ochrony z kontrolą dwojga drzwi i wieloma kamerami CCTV do monitorowania. Eksploracja nie wchodziła w grę, a gra nie rozszerzała się na tło obiektu, z wyjątkiem kilku nagrań z automatycznej sekretarki, których gracz słuchał na początku każdej zmiany. Nie było tam zbyt wiele materiału na film. Dopiero w drugiej grze, wraz z wprowadzeniem minigier i „Purple Mana”, sprawy zaczęły robić się naprawdę interesujące. Aby stworzyć fabułę, istotne było, aby film czerpał informacje z różnych źródeł.
Czym różni się film?
Największą różnicą w stosunku do pierwszej gry Five Nights at Freddy’s , którą przedstawia film, jest ciągła narracja. Jak już wspomniano, w tle gry rozgrywa się historia z drobnymi wskazówkami, które dają graczowi pojęcie o tym, co się dzieje i jak do tego doszło. Z drugiej strony film potrzebował historii, aby mógł funkcjonować kinowo. Nie tylko daje wskazówki; przedstawia całą historię Freddy’ego Fazbeara. Jasne, w miarę upływu czasu stopniowo odkrywamy coraz więcej, aż do punktu kulminacyjnego, w którym wszystko składa się w jedną całość, ale nie różni się to od większości filmów.
William Afton nigdy nie pojawił się w pierwszej grze FNAF. Tak naprawdę jego prawdziwa forma w ogóle nie była prezentowana w grach. Film nie tylko ukazuje Aftona we własnej osobie ( w tej roli Matthew Lillard ), ale także pokazuje traumatyczne wydarzenie związane z jego śmiercią, które zmieniło go w budzącego grozę animatronika Springtrapa. Film Five Nights at Freddy’s przyspieszył wprowadzenie Springtrapa, ponieważ postać ta pojawiła się w grach dopiero w Five Nights at Freddy’s 3. Oznacza to, że niezależnie od tego, czy ten film otrzyma kontynuację, czy nie, fani będą mogli zobaczyć Springtrapa w całej okazałości.
Film zmienia także kilka innych szczegółów postaci, takich jak nadanie córce Aftona imienia Vanessie, a nie Elizabeth. Może to być ukłon w stronę antagonistycznej ochroniarza Vanessy z FNAF: Security Breach. Dodatkowo Michaelem Schmidtem w serii gier okazuje się Michael Afton, syn Williama Aftona. Chociaż jest to nadal możliwy zwrot akcji w kontynuacji filmu, jest to mało prawdopodobne, ponieważ widzowie widzieli rodziców Schmidta w jego snach przypominających dzień zaginięcia jego brata.
Mike nie będący synem Williama Aftona to znacząca zmiana w porównaniu z grami wideo, ponieważ Mike w grze FNAF wiedział, kim jest jego tata i miał nadzieję, że powstrzyma swoje mordercze wyczyny, uzyskując dostęp do Freddy’ego Fazbeara, stając się w ten sposób ochroniarzem. W filmie Michael Schmidt potrzebuje tej pracy, aby utrzymać siebie i swoją młodszą siostrę, a także sprawować nad nią opiekę nad niezbyt gościnną ciotką.
Film odbiega także nieco od przedstawienia nawiedzonych maskotek w grze. Gra przedstawia ich jako złowrogie, bezlitosne siły, podczas gdy film przedstawia scenę, w której Mike i jego siostra budują z nimi fort, podważając znaczną część strachu, który mieli zaszczepić w widzach. Kamery bezpieczeństwa również odgrywają mniejszą rolę, co nie było zaskakujące, ale ich szersze użycie znacznie zwiększyłoby napięcie w filmie .
W jaki sposób gra i film Five Nights at Freddy’s są do siebie podobne?
Pomimo wszystkich różnic film pozostaje wierny narracji gier i książek. Nadal opowiada historię młodego mężczyzny o imieniu Mike, który dostaje pracę jako ochroniarz w pizzerii Freddy Fazbear’s Pizza. Miejsce jest pełne animatroników opętanych przez duchy zamordowanych dzieci, które w pewnym momencie zabijają nawet kilku niczego niepodejrzewających gości. Dodatkowo William Afton jest przyczyną morderczych animatronicznych maskotek .
Film nie jest pełną adaptacją jedynie pierwszej gry FNAF. Jest to połączenie wielu gier i książek z tej serii. Świetnie sobie radzi z łączeniem szczegółów narracji z każdej części serii i kompresowaniem ich w starannie zorganizowaną historię. Przytłaczające uznanie publiczności jasno pokazuje, że reżyser i ekipa wdrożyli przepis na adaptację Five Nights at Freddy’s .
Dodaj komentarz