Dziś przypada 25. rocznica powstania Matrixa i aby uczcić to wydarzenie, ponownie przyjrzymy się komiksowi z 1993 roku, który Wachowscy nazywają „kamieniem z Rosetty” swojego stworzenia.
31 marca 1999 roku na ekrany kin wszedł Matrix, co oznaczało znaczącą zmianę w świecie kina. Mimo że film akcji science-fiction został stworzony przez twórców Bound, nie był on zbyt oczekiwany, ponieważ większość tegorocznego szumu wokół hitów kinowych skupiała się na powrocie Gwiezdnych wojen w Mrocznym widmie.
Matrix zrewolucjonizował przemysł filmowy dzięki przełomowemu zastosowaniu efektów specjalnych, imponującym scenom sztuk walki i nawiązaniom do koncepcji filozoficznych, takich jak alegoria jaskini Platona i eksperyment myślowy Kartezjusza „Zły zwodziciel”.
Matrix był także odzwierciedleniem ducha czasu, ostrzegając przed zagrożeniami, jakie niesie ze sobą technologia w czasach, gdy komputery stały się wszechobecne w gospodarstwach domowych, a Internet zyskiwał na popularności. Jednak od tego czasu ujawniono, że koncepcje Matrixa tak naprawdę zrodziły się kilka lat wcześniej w komiksie Marvela.
Ektokid: klucz do zrozumienia matrixa
W 1993 roku legenda horroru Clive Barker stworzył Ectokid, komiks pisany przez twórczynie Matrixa Lanę Wachowski i Lilly Wachowski w różnych momentach w ciągu dziewięciu numerów.
Podczas wywiadu na Uniwersytecie DePaul Lana opisała Ectokid jako klucz do całej ich pracy. Podkreśliła, że czytanie Ectokida to naprawdę niesamowite przeżycie, ponieważ niedawno ponownie rozpatrzyli pewne kwestie i ze zdziwieniem odkryło, że wszystkie ich pomysły były już obecne w tej historii. Od Matrixa po Atlas chmur, wszystko było już w Ectokid.
Począwszy od numeru 1, bohater Dexter Mungo natychmiast wyraża swoje zmieszanie, stwierdzając: „To logiczne, że nic, co mi się przydarzyło, nie ma żadnego sensu. To znaczy, kto lub co ci goście mnie gonią? I dlaczego?” To nadaje ton całej historii.
Na początku Matrixa Neo mógł wypowiedzieć te słowa, gdy był ścigany przez pana Smitha i jego zwolenników. Powody ich pościgu pozostają nieznane, dopóki Neo nie zdecyduje się zażyć czerwonej pigułki.
Pomimo różnic, główne podobieństwo między bohaterami obu opowieści polega na tym, że oboje stają przed świadomością, że ich świat nie jest tym, czym się wydaje. Podczas gdy Neo jest trzydziestokilkuletnim hakerem, a Dex jest nastoletnim dzieckiem ducha, oboje przechodzą transformację i po przebudzeniu ze snu nie są w stanie wrócić do poprzedniego życia.
W Matrixie Neo odkrywa, że jego rzeczywistość jest produktem symulacji komputerowej i że maszyny wykorzystują ludzkie ciała do zasilania. Podobnie w Ectokid Dex odkrywa istnienie Ektowersu, sąsiedniego wymiaru zamieszkanego przez stworzenia ze starożytnych mitów i legend.
W ówczesnym wywiadzie dla Marvel Age Clive Barker opisał inspirację dla tej opowieści , a jego słowa można odnieść także do Neo: „Ectokid… to historia, która wciąż jest dla mnie żywa, marzenie 15-letniego stary w każdym z nas – historia nastolatka, który egzystuje w dwóch światach i potrafi wejść w zupełnie inną rzeczywistość.”
Wydanie 1 Ectokid, z września 1993.
Lana Wachowski wraz ze swoją niewymienioną w czołówce siostrą Lilly Wachowski napisały numery 4–9 „Ectokid”, zagłębiając się w koncepcje, które później stały się podstawą Matrixa. Jednak komiks miał znaczący wpływ na ich film także w inny znaczący sposób.
Steve Skroce, rysownik Ectokid, został zatrudniony przez Wachowskich do pracy nad Matrixem kilka lat po jego początkowej współpracy z nimi. Jego scenorysy do filmu przekonały Warner Bros do przyznania mu zielonego światła, po czym zaczął tworzyć projekty wizualne dla dwóch kolejnych sequeli. Ectokid odegrał kluczową rolę w kształtowaniu każdego aspektu Matrixa, w tym jego historii, motywów i grafiki. Dlatego Wachowscy uważają dziewięć numerów „Ectokidu” za podstawowe elementy składowe i kamień z Rosetty filmu.
Dodaj komentarz