Anna Kendrick debiutuje jako reżyserka trzymającą w napięciu adaptacją prawdziwej historii Rodneya Alcali, który wcielił się w rolę w filmie The Dating Game z 1978 roku. Wielu krytyków uznaje Woman of the Hour za znaczący sukces w swoim gatunku.
Jednak film wykracza poza samo przedstawienie życia seryjnego mordercy, który znalazł się w teleturnieju. Zagłębia się w niepokojące momenty uświadomienia, które mogą pojawić się w codziennych rozmowach.
Ta opowieść koncentruje się na subtelnych wskazówkach w pozornie niegroźnych wymianach, które mogą wywołać mrożącą krew w żyłach świadomość niebezpieczeństwa. Uchwyca kruchą granicę między nieszkodliwą interakcją a taką, która powoduje natychmiastowe zaniepokojenie.
W trakcie seansu „Kobiety Godziny” Anny Kendrick, szczególnie pośród chaosu i oślepiających świateł telewizora, widzowie mogą docenić, w jaki sposób opowieść o Zabójcy z Gry Randkowej ilustruje ideę niebezpieczeństwa czyhającego na każdym kroku.
Argumenty za sensacyjnym przedstawianiem prawdziwych zbrodni
Wiadomo, że wielu entuzjastów prawdziwych zbrodni, zwłaszcza tych produkujących treści dla platform takich jak Netflix, popełnia ten sam błąd. Czują potrzebę wzmacniania historii, które są już urzekające lub trudne do uwierzenia, co często prowadzi do przesadnych dramatyzacji, które mieszają rzeczywistość z fikcją.
Przestępcza działalność Rodneya Alcali jest szczególnie surrealistyczna. Podszywając się pod fotografa, Alcala miał odebrać życie nawet 130 osobom, mimo że został skazany za zaledwie siedem morderstw. Jego szokujący występ w The Dating Game w 1978 r. dodaje więcej warstw do tej dziwacznej narracji.
Na szczęście Anna Kendrick, wspólnie ze scenarzystą Ianem McDonaldem, dbają o to, aby film cechował się niezwykłą autentycznością.
Zamiast upiększać historię, postanowili przearanżować pewne aspekty, takie jak faktyczna pozycja Alcali w programie (był Kawalerem Numer Jeden zamiast Kawalerem Numer Trzy) i spontaniczne pytania zadawane przez uczestniczkę Cheryl. Te wybory skutecznie potęgują inherentny horror osadzony w narracji.
Najbardziej znaczącym odstępstwem od faktycznej wersji wydarzeń jest scenariusz spekulatywny: co by było, gdyby Cheryl poszła na randkę z Alcalą? W rzeczywistości odrzuciła jego zaloty krótko po programie, czując od niego „dziwne wibracje”, instynkt, który ostatecznie ją uratował. W tym filmie jednak dwójka dzieli się drinkami bezpośrednio po nagraniu.
To fikcyjne spotkanie nie zmienia rzeczywistości, ale wzmacnia eksplorację zagrożenia ze strony Alcali w filmie. Od tego momentu staje się oczywiste, że Woman of the Hour jest szczególnie tworzone z myślą o żeńskiej publiczności.
Premiera reżyserska Anny Kendrick okazała się sukcesem
Film zawiera prawdopodobnie najbardziej przerażającą scenę. Kendrick ma talent do przedstawiania momentów, które poszły nie tak, gdy wplata wymyśloną randkę w nawiedzające doświadczenie. Gdy Cheryl zaczyna wyczuwać niebezpieczeństwo, Woman of the Hour umacnia swoją tożsamość jako prawdziwy horror.
Chociaż Kendrick przejęła rolę reżysera po odejściu Chloe Okuno z projektu, wykazała się talentem do opowiadania historii i zdolnością do tworzenia intensywnych scenariuszy.
Mimo że „Kobieta godziny” nie odniosła pełnego sukcesu jako dzieło kostiumowe i nie stawia na innowacyjność artystyczną, pozostaje napiętą i niepokojącą opowieścią, która fascynuje widzów.
Kendrick przedstawił Cheryl — aktorkę zmagającą się z trudnościami, która w poszukiwaniu rozgłosu trafia do The Dating Game — w punkt. Dzięki swojemu charakterystycznemu stylowi i osobliwemu urokowi Cheryl staje się postacią, która pokazuje, jak łatwo można znaleźć się w niebezpiecznych sytuacjach.
Zabójca pod lupą
W wielu opowieściach o seryjnych mordercach sprawcy są często przedstawiani jako zupełnie inni niż zwykli ludzie — potworne byty symbolizujące zło. Jednak w Woman of the Hour Rodney Alcala jest przedstawiony po prostu jako zwykły człowiek.
Przypomina chełpliwego kolegę z pracy lub sąsiada, który pomaga w dźwiganiu ciężkich rzeczy. Jednak jest też kimś, kto nie znosi upokorzenia ani kpin, kierując swoje frustracje w akty przemocy wobec kobiet.
Daniel Zovatto wcielił się w postać Alcali, kreując wielowymiarową postać pełną uroku i inteligencji, co podkreśla niepokojącą rzeczywistość.
Dzięki subtelnym interakcjom postacie są dobrze rozwinięte. Na przykład jesteśmy świadkami tego, jak Alcala rozpala poczucie niepokoju u innego kawalera, a Cheryl próbuje uspokoić nerwy u wizażystów. Te momenty są niezbędne, ponieważ pozwalają nam zaspokoić naszą ciekawość dotyczącą prawdziwych wydarzeń otaczających tę niesławną sprawę.
Recenzja Woman of the Hour ocena: 4/5
Dyskusja na temat współczesnej sytuacji w dziedzinie prawdziwych przestępstw często sprowadza się do kontrowersji wokół Netflixa. Jednakże nie ulega wątpliwości, że serialowi „Kobieta godziny” udało się z powodzeniem poruszać w tym gatunku.
Pozbawiony zbędnej dramaturgii i nadmiaru, sprytnie bawi się liniami czasu i perspektywami, by podważyć konwencjonalną narrację. Sceny przedstawiające przemoc i brutalność (których jest wiele) są przedstawione w prosty sposób, bez uciekania się do efektownych technik lub przesadnych wskazówek muzycznych.
Kendrick powstrzymuje się od wymyślania czegoś więcej niż to konieczne lub nadmiernego opisywania makabrycznych aspektów; zamiast tego podkreśla emocjonalny ciężar historii. Zwróć uwagę, Ryan Murphy.
Premiera serialu Woman of the Hour na Netfliksie zaplanowana jest na 18 października.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź najnowsze programy i dokumenty o tematyce kryminalnej, które ukazały się w tym miesiącu, a także inne ekscytujące nowe filmy dostępne w serwisie streamingowym.
Powiązane artykuły:
Jak oglądać kultowy klasyczny sitcom Detroiters na Netflixie: powody jego nieobecności
15:20
Tell Me Lies Sezon 2: Wyjaśnienie śmierci Drewa i jej wpływu
14:55
Czy będzie Tell Me Lies Season 3? Twórca sugeruje „skok w czasie” w nowym sezonie
13:23
Dodaj komentarz