Stan dłoni znany jako choroba Wikingów, zwany także przykurczem Dupuytrena, charakteryzuje się pogrubieniem i napięciem tkanki łącznej w palcach i dłoni.
Jest to przewlekła choroba, która może powodować wzrost guzków i sznurów w dotkniętych obszarach, zginając palce i uniemożliwiając ich pełne rozciągnięcie. Naukowcy od dawna byli zdumieni przykurczem Dupuytrena. Powoduje przykurcze, które utrudniają pracę ręki.
Naukowcy odkryli zaskakujące odkrycie, które łączy jego pochodzenie z naszym genetycznym przodkiem. Intrygujące powiązania między chorobą Wikingów a naszymi prehistorycznymi neandertalskimi przodkami wyszły niedawno na światło dzienne dzięki badaniu przeprowadzonemu w szwedzkim Instytucie Karolinska.
Co wiemy o chorobie wikingów?
Chociaż dokładne pochodzenie choroby wikingów nie jest do końca poznane, uważa się, że pewną rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe.
Istnieją dowody na poparcie tezy, że niektóre warianty genetyczne przekazane przez przodków neandertalczyków mogą zwiększać ryzyko zarażenia się tą chorobą. Dodatkowymi czynnikami ryzyka są wiek, płeć (mężczyźni częściej chorują), wywiad rodzinny i pewne wybory związane ze stylem życia, w tym palenie i spożywanie alkoholu.
Przebieg przykurczu Dupuytrena zwykle trwa długo, a nasilenie może być różne u poszczególnych osób. Podczas gdy przykurcze mogą poważnie ograniczać ruch ręki i utrudniać codzienne czynności w niektórych sytuacjach, w innych mogą nie utrudniać znacząco zdolności funkcjonalnych.
Nie ma znanej terapii przykurczu Dupuytrena, ale istnieje wiele sposobów kontrolowania objawów i poprawy funkcji ręki. Zabiegi niechirurgiczne obejmują fizjoterapię, ćwiczenia rąk i stosowanie szyn.
O czym jest badanie?
Syndrom ten może wystąpić na jednej lub obu dłoniach, co powoduje zamrożenie palców w trwale zgiętej pozycji. Powodem, dla którego jest znana jako „choroba wikingów”, jest to, że dotyka głównie mężczyzn pochodzenia skandynawskiego lub północnoeuropejskiego.
Naukowcy porównali prawie 8 000 osób z przykurczem Dupuytrena z ponad 645 000 innych osób, korzystając z danych genetycznych z biobanków w USA, Finlandii i Wielkiej Brytanii.
Zidentyfikowano sześćdziesiąt jeden genetycznych czynników ryzyka choroby Wikingów, z których trzy — w tym drugi i trzeci pod względem ważności — zostały odziedziczone po neandertalczykach.
Bardzo ważne jest, aby uznać, że przykurcz Dupuytrena jest złożonym zaburzeniem, na które wpływają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe, mimo że dziedzictwo neandertalczyka dostarcza wnikliwych informacji. Na jego rozwój wpływają również zmienne, takie jak wiek, płeć, wywiad rodzinny i styl życia.
Nowe możliwości badawcze otwiera związek między dziedzictwem neandertalczyków a chorobą wikingów. Starając się zrozumieć złożoną zależność między genami neandertalczyków a podłożem genetycznym współczesnego człowieka, naukowcy badają dokładne szlaki genetyczne leżące u podstaw choroby.
To badanie może pomóc nam zrozumieć, jak rozwija się choroba i utorować drogę nowym opcjom terapeutycznym.
Dodaj komentarz