Terapia psychodynamiczna to podejście terapeutyczne, które zajmuje się nieświadomym umysłem. Został zaprojektowany, aby zrozumieć złożone wpływy, które są ukryte i mają bezpośredni wpływ na nasze myśli, emocje i zachowania. Jest to jedna z najstarszych teorii i opiera się na pracach Zygmunta Freuda.
Istnieje wiele perspektyw psychodynamicznych, które zapewniają wyraźny wgląd w mechanikę ludzkiego zachowania i koncentrują się na samorozwoju, nieświadomym zamieszaniu i relacjach. Mówiąc prościej, terapia psychodynamiczna bada korzenie twojego umysłu.
Co to jest terapia psychodynamiczna?
Terapia psychodynamiczna to znana na całym świecie forma terapii skupiająca się na różnych elementach Twojej osobowości. Bycie na terapii poprawi twoją zdolność wyboru, relacji z ludźmi wokół nich i ukształtowania rodzaju życia, które chcesz prowadzić.
Wiele badań wykazało, że terapia psychodynamiczna jest pomocna. Udowodniono, że jest skuteczny w leczeniu schorzeń psychicznych, takich jak zaburzenia osobowości, depresja, lęk i zespół stresu pourazowego (PTSD). Ta forma terapii pozwala również jednostkom uzyskać jasność wewnętrzną, nauczyć się umiejętności zarządzania, zwiększyć poczucie własnej wartości i poprawić relacje osobiste.
Wzorce psychodynamiczne można rozumieć jako powtarzające się wzorce myśli, uczuć i zachowań, które pojawiają się w umyśle. Identyfikacja tych wzorców i zajmowanie się nimi za pomocą terapii może skutkować wyższym poziomem samoświadomości, rozwojem osobistym i transformacyjnymi zmianami w życiu danej osoby.
Perspektywy psychodynamiczne: krótkie spojrzenie
Psychoanaliza jest bardzo starym typem psychoterapii, który dał podstawy wielu innym perspektywom. Chociaż istota terapii mogła się nie zmienić, wielu terapeutów dodało do swoich perspektyw własny styl i pomysły. Z psychoanalizy wynika, że obrała jedynie trajektorię wznoszącą. Oto najczęstsze perspektywy psychodynamiczne:
1) Psychoanaliza freudowska
Jak sama nazwa wskazuje, terapia ta opierała się na pracach Freuda, psychiatry, który pracował z wieloma pacjentami z problemami psychosomatycznymi. Z czasem zdał sobie sprawę, że ci pacjenci nie mieli „prawdziwych” problemów fizycznych, a mimo to zgłaszali ból w swoich ciałach.
Freud odkrył, że gdy klienci zaczęli dzielić się swoimi doświadczeniami z dzieciństwa i powiązaniami z ich teraźniejszością, ból zniknął. Psychoanaliza freudowska uważa, że wszystkie schorzenia psychiczne mają korzenie w przeszłości i są pod silnym wpływem nieświadomych motywów i pragnień.
2) Teorie neofreudowskie
Neofreudyści uważali, że psychoanaliza jest deterministyczna i że w teorii brakuje wielu czynników. Na przykład Erik Erikson podkreślał znaczenie czynników psychospołecznych w oddziaływaniu na zdrowie psychiczne.
Carl Jung skupił się na naszej wrodzonej potrzebie wzrostu i rozwoju. Alfred Adler rozpoznał rolę czynników rodzinnych w życiu emocjonalnym i psychicznym jednostki. Mieli bardziej holistyczne ramy patrzenia na zdrowie pacjenta.
3) Teoria relacji z obiektem
Jako niemowlęta tworzymy więzi lub przywiązania z naszymi głównymi opiekunami. W wielu przypadkach są to nasi rodzice, a zwłaszcza matka. Przywiązanie staje się obiektem w umyśle niemowlęcia, który według teorii ma wpływ na wszystkie dorosłe relacje. Rysuje związek między tym, co dzieje się wewnętrznie w twoim środowisku.
4) Psychologia siebie
Ten model terapeutyczny, opracowany przez Heinza Kohuta, koncentruje się na znaczeniu zdrowej struktury Ja i potrzebie empatycznych odpowiedzi ze strony innych. Bada, w jaki sposób zakłócenia we wczesnym samorozwoju mogą prowadzić do trudności psychologicznych.
Czym terapia psychodynamiczna różni się od innych form terapii?
Najbardziej unikalną cechą tej terapii jest jej wnikliwość w zrozumieniu nieświadomego umysłu i wydarzeń lub doświadczeń z dzieciństwa. Terapia ta ma na celu ułatwienie świadomości poprzez wydobycie tych nieświadomych cech na światło dzienne i wzmocnienie leczenia na poziomie psychologicznym.
Wręcz przeciwnie, inne rodzaje terapii mają bardzo różne cele i spostrzeżenia. Na przykład terapia poznawczo-behawioralna (CBT) opiera się na związku między myślami, uczuciami i zachowaniami. Jej celem jest rozpoznanie i modyfikacja szkodliwych wzorców mentalnych oraz redukcja przewlekłego stresu. Podejście CBT jest bardzo ustrukturyzowane i ukierunkowane na cel w porównaniu z terapią psychodynamiczną.
Podejście psychodynamiczne okazało się niezwykle skuteczne w pomaganiu ludziom w uzyskaniu głębszego wglądu, rozwiązaniu wewnętrznego niepokoju i poprawie ogólnego samopoczucia psychicznego. Warto wiedzieć, że terapia z wyboru powinna opierać się na konkretnych preferencjach, okolicznościach i wiedzy terapeuty. Nie każdy będzie odpowiednim kandydatem do tego typu terapii.
Omówienie różnych opcji leczenia z profesjonalistą przynosi ogromne korzyści w określeniu odpowiedniego podejścia do konkretnych wymagań danej osoby. Pomaga to specjaliście ds. zdrowia psychicznego w zapewnieniu odpowiedniej terapii. Na koniec pamiętaj, że terapia psychodynamiczna jest długoterminowa i może trwać latami.
Janvi Kapur jest doradcą z tytułem magistra psychologii stosowanej ze specjalizacją w psychologii klinicznej.
Co sądzisz o tej historii? Powiedz nam w sekcji komentarzy poniżej.
Dodaj komentarz