Jeugdtrauma is een bedreiging voor je innerlijke zelf of wat de psychologie het ‘innerlijke kind’ noemt. Tijdens het opgroeien hebben we bepaalde behoeften om ons welzijn te verbeteren. Deze behoeften zijn sociaal, emotioneel, fysiek en psychologisch. Soms wordt aan deze behoeften niet voldaan en kunnen ze onzichtbare wonden of littekens veroorzaken die op de lange termijn gevolgen kunnen hebben. Deze wonden worden trauma genoemd en er kunnen veel symptomen aan verbonden zijn.
Hoewel het essentieel is om op de hoogte te zijn van de tekenen en behandeling van kindertrauma , is het net zo belangrijk om te weten wat eraan bijdraagt. Sommige cliënten beseffen misschien niet eens dat wat ze hebben meegemaakt een jeugdtrauma is.
Trauma bij kinderen: identificatie van de oorzaken
Er zijn veel dingen die uw geestelijke gezondheid als kind kunnen beïnvloeden. Als ouders de emoties van hun kinderen niet belangrijk, geldig of zo belangrijk vinden als andere zaken, verwaarlozen ze ze emotioneel. Als je een ouder bent en dit leest, kan het een beetje triggerend en moeilijk zijn.
Als u zich echter bewust wordt van deze factoren, krijgt u de kans om uw relatie met uw kind te verbeteren. Als u een volwassene bent die mogelijk een jeugdtrauma heeft meegemaakt , kan dit uw kans zijn om naar innerlijke genezing te gaan. Hier zijn enkele oorzaken of mogelijke oorzaken van trauma:
1) Emotionele verwaarlozing
Emotionele verwaarlozing tijdens de kindertijd kan net zo schadelijk en langdurig zijn als andere traumatische ervaringen in de kindertijd. Omdat we echter niet kunnen vaststellen waardoor ze in de eerste plaats zijn veroorzaakt, kan het een uitdaging zijn om ze te herkennen en te overwinnen.
Emotionele verwaarlozing is niet hetzelfde als kindermishandeling, omdat het vaak onbedoeld is. Hoewel sommige ouders met opzet de emoties van hun kind negeren, merken anderen hun emotionele behoeften misschien niet op of reageren ze er niet op. Je ouders hadden echt van je kunnen houden en hun best hebben gedaan, maar misschien hebben ze je emotionele behoeften onbewust verwaarloosd.
2) Gebrek aan validatie en waardering
Invalidaties doen zich voor wanneer je ouders je emoties niet erkennen, waarderen of valideren, of ze twijfelen aan je gevoelens wanneer je ze uit. In zekere zin brengen ze onbedoeld de boodschap over dat je emoties er niet toe doen of dat er iets mis is met hoe je je voelt.
Dit kan blijvende gevolgen hebben voor het gevoel van eigenwaarde en het zelfbeeld van een persoon, zozeer zelfs dat ze uiteindelijk kunnen geloven dat ze geen liefde verdienen.
3) Voor de hand liggende opmerkingen
Wat voor het kind een levensveranderende zin kan zijn, kan heel goed een gewone dinsdag voor de ouder zijn. Kinderen kijken vaak naar ouders voor steun en aanmoediging, maar opmerkingen als: “Ik wou dat je slimmer kon zijn”, “Je broer of zus is beter dan jij”, “Ik wou dat ik mijn zwangerschap uitstelde”, of “Ik schaam me voor je”, kan blijvende gevolgen hebben voor de psyche van je kind.
Het gebruik van deze schadelijke woorden kan niet alleen je relatie met je kind schaden, maar ook hun geestelijke gezondheid op de lange termijn schaden. De realiteit is dat woorden pijn kunnen doen, en zelfs als wij als volwassenen woorden in compartimenten kunnen verdelen, kunnen kinderen de dupe worden van schadelijke opmerkingen. Onthoud dat zelfs als ze het vergeten, hun lichaam er een score van kan bijhouden.
4) Ongeldigverklaring
Wanneer kinderen wordt verteld dat ze moeten stoppen met huilen of niet meer dramatisch moeten doen en dat ze geen reden hebben om verdrietig te zijn, ervaren ze een ontkrachting van hun gevoelens en gedachten. Al deze dingen bagatelliseren hun gevoel van zorgen en hun vermogen om met anderen te communiceren.
Helaas is het probleem hiermee dat het een scenario creëert waarin kinderen het gevoel kunnen hebben dat hun emoties er niet toe doen, wat leidt tot symptomen van kindertrauma zoals eenzaamheid, angst, depressie enzovoort. Dat is een levenslange straf, tenzij we onze innerlijke kinderwonden opnieuw bekijken en die veilige basis herstellen waar we tijdens onze jeugd naar keken. Een innerlijk kind of een trauma-geïnformeerde therapeut kan helpen dit probleem aan te pakken.
5) Geweld
Elke vorm van geweld kan een voorbode zijn van jeugdtrauma’s. Dit betekent niet alleen dat een kind het slachtoffer moet zijn, het kan ook toeschouwer zijn van het geweld en negatieve emoties ervaren. Kinderen die thuis getuige zijn van geweld kunnen ook vergelijkbaar gedrag vertonen als volwassenen, terwijl kinderen die worden blootgesteld aan geweld in de gemeenschap ook kwetsbaar kunnen zijn voor het ontwikkelen van aandoeningen zoals posttraumatische stressstoornis (PTSD).
Een ouder schreeuwt, slaat, straft en het kind huilt en wordt na een paar minuten weer normaal. De ouder denkt dat het kind de negatieve ervaring is vergeten, maar dit is niet waar. Het onderbewuste brein slaat het allemaal op en de wonden uit hun kindertijd zijn zichtbaar in hun gedrag als ze opgroeien. Kinderen hoeven niet noodzakelijkerwijs op te groeien met jeugdtrauma’s als ouders zich meer bewust worden van hun mentale toestanden.
Janvi Kapur is een counselor met een masterdiploma in toegepaste psychologie met een specialisatie in klinische psychologie.
Wat vind je van dit verhaal? Vertel het ons in de comments hieronder.
Geef een reactie