Diverticulaire ziekte: diagnose, behandeling en levensstijlbenaderingen

Wanneer diverticulose leidt tot symptomen zoals bloedingen, ontstekingen of complicaties, wordt dit een divertikelziekte genoemd. Diverticulosis is een aandoening die wordt gekenmerkt door de vorming van kleine zakjes, bekend als divertikels, die uitsteken door zwakke plekken in de wand van de dikke darm. Deze zakjes ontwikkelen zich meestal in het onderste deel van de dikke darm, de sigmoïde dikke darm, maar kunnen ook in andere delen van het spijsverteringskanaal voorkomen.

Diverticulitis oorzaken en symptomen

De symptomen van divertikelziekte kunnen variëren, afhankelijk van de specifieke aanwezige aandoening. In gevallen van diverticulosis kunnen individuen helemaal geen symptomen ervaren. Wanneer er echter symptomen optreden, kunnen dit constipatie , diarree, buikpijn en een opgeblazen gevoel zijn. Diverticulitis, wat verwijst naar de ontsteking van de divertikels, gaat vaak gepaard met hevige buikpijn.

De exacte oorzaken van diverticulaire aandoeningen zijn nog niet volledig begrepen. Toch zijn er verschillende factoren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling ervan. Aangenomen wordt dat een primaire factor een vezelarm dieet is, wat kan leiden tot verhoogde druk in de dikke darm tijdens stoelgang. Deze druk kan leiden tot de vorming van divertikels. Andere mogelijke bijdragende factoren zijn onder meer veroudering, zwaarlijvigheid, een gebrek aan lichaamsbeweging en genetische aanleg.

Diagnose van divertikelziekte

De behandelingsbenadering voor divertikel wordt bepaald op basis van de specifieke aandoening en de ernst van de symptomen.  (Afbeelding via Healthdirect.com)
De behandelingsbenadering voor divertikel wordt bepaald op basis van de specifieke aandoening en de ernst van de symptomen. (Afbeelding via Healthdirect.com)

Het diagnosticeren van diverticulaire aandoeningen omvat een uitgebreide evaluatie door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. Het proces begint meestal met een beoordeling van de medische geschiedenis van de patiënt, gevolgd door een lichamelijk onderzoek. Om de aanwezigheid van divertikels te bevestigen, kunnen aanvullende tests worden uitgevoerd, zoals beeldvormende onderzoeken zoals een colonoscopie, computertomografie (CT) -scan of bariumklysma.

In sommige gevallen kunnen tijdens deze onderzoeken incidenteel divertikels worden ontdekt, zelfs als de patiënt geen symptomen vertoont.

Diverticulitis behandeling

De behandelingsaanpak voor divertikelziekte hangt af van de specifieke aandoening en de ernst ervan. In gevallen van ongecompliceerde diverticulose zonder symptomen is behandeling mogelijk niet nodig. Als er echter symptomen optreden of complicaties optreden, kunnen verschillende interventies worden toegepast.

Voor personen die chronische symptomen van divertikelziekte ervaren, waaronder buikpijn of veranderingen in de stoelgang, worden vaak dieetaanpassingen aanbevolen. Het verhogen van de inname van vezelrijk voedsel, zoals volle granen, fruit en groenten, kan de stoelgang helpen reguleren en constipatie voorkomen. Bovendien kunnen vezelsupplementen worden voorgesteld om voldoende vezelinname te garanderen.

In ernstigere gevallen van diverticulitis of complicaties zoals abcessen, vernauwingen of fistels kan medische tussenkomst nodig zijn. Antibiotica worden vaak voorgeschreven om infecties geassocieerd met diverticulitis te behandelen. In bepaalde gevallen kan een operatie nodig zijn om het aangetaste deel van de dikke darm te verwijderen, een procedure die bekend staat als colectomie.

Eten, dieet en voeding

Het opnemen van een vezelrijk dieet kan helpen bij het reguleren van de stoelgang en het verminderen van de kans op het ontwikkelen van ontstekingen die verband houden met divertikels (Wil Carranza/ Pexels)
Het opnemen van een vezelrijk dieet kan helpen bij het reguleren van de stoelgang en het verminderen van de kans op het ontwikkelen van ontstekingen die verband houden met divertikels (Wil Carranza/ Pexels)

Het handhaven van een gezond dieet is cruciaal voor personen met divertikels . Een vezelrijk dieet kan een regelmatige stoelgang bevorderen en het risico op divertikelontsteking minimaliseren. Goede bronnen van voedingsvezels zijn volle granen (zoals haver, bruine rijst en volkorenbrood), fruit (zoals appels, bessen en peren) en groenten (zoals broccoli, wortelen en spinazie). Adequate vochtinname is ook essentieel om een ​​goede hydratatie te behouden en een optimale darmfunctie te ondersteunen.

Het is belangrijk op te merken dat voedingsaanbevelingen kunnen variëren, afhankelijk van individuele factoren en de ernst van diverticulaire aandoeningen. Het is daarom raadzaam om in overleg met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg of geregistreerde diëtist het meest geschikte voedingsplan voor elk specifiek geval te bepalen.

Divertikel omvat diverticulosis en diverticulitis, die beide betrekking hebben op de vorming van buidels in de dikke darm. Hoewel diverticulose niet altijd symptomen veroorzaakt, kan diverticulitis leiden tot ernstige buikpijn en complicaties.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *